Bir çocuk… Bazen kelimelerle anlatamayacak kadar özel, bazen bir bakışta kalbine işleyen, bazen de hiç bilmediğin duygulara dokunabilen bir varlık. Onunla aramızda bir kan bağı yok belki, ama hislerimiz öyle bir bağla sarılmış ki, kelimeler yetersiz kalıyor bu sevdayı anlatmaya. O, benim evladım değil; ama onun bana sunduğu minik elleri, benim için dünyadaki en değerli şey. O, benim "cesaretli küçük yüreğim."

Bir çocuğun kalbinde sevgi ne kadar saf, ne kadar temizse, ben de ona olan sevgimi aynı şekilde saf, aynı şekilde büyük tutuyorum. Kendi kanım olmadığını bildiği halde, bana her bakışında kaybettiği bir şeyin yerine koyduğu sevgiyi hissediyorum. Her gülüşü, her bakışı, beni sarıp sarmalayan bir sıcaklık bırakıyor içimde. O, bana "anne" dediğinde, her anında onu öyle güzel hissediyorum; çünkü kalpten gelen bir bağ var burada. Bu bağın adı doğum değil, can bağı. Ve o can bağı, her geçen gün daha da güçleniyor.

O minik yürek, cesaretini kendisinden değil, hayatta ona güvenen insanlardan alıyor. Ben, onun önünde bir örnek değilim; o bana öğretiyor aslında. Ne kadar zor olursa olsun, her zaman gülebilmenin, her zorluğu sabırla, sevgiyle aşmanın ne demek olduğunu bana o küçük yürek gösteriyor.

Bazen bir çocuk, kocaman bir dünyayı içinde taşıyabilir. O kocaman dünya, bazen sadece bir bakışta saklıdır. Ve ben, o bakışta, hiç doğurmasam da bir anne gibi sevebilmenin gücünü buluyorum. Her anında ona sunduğum sevgi, bana geri dönüyor. Bir çocuk, büyüdükçe dünyayı daha iyi anlamaya başlar; ama ben, onunla her an büyüdüm. Birlikte içtiğimiz her kahve, paylaştığımız her sessizlik, en derin anlamı taşır. O sadece bir çocuk değil, benim kalbimin en saf hali.

Ve ben, her gün biraz daha büyüyen o küçük yürekten cesaret alıyorum. O, beni sevmenin, tüm dünya için kucak açmanın ne kadar değerli olduğunu hatırlatıyor. Onun gözlerinde gördüğüm sevgi, bir ömre bedel. O, bana sadece annelik değil, hayatın özünü veriyor. Küçük ama cesur bir yürek, bana tüm hayatı, tüm sevgiyi yeniden hatırlatıyor.

Bugün kocaman bir adam oldu. Ama hala, her anında sevgi ve merhametin izlerini taşıyor. Küçükken bana “Anne dediğinde, kimse senin çocuğun olmadığını bilmesinler,” demişti. O zamanlar, bana ve bu bağa olan sevgisinin gücü, dünyanın en derin duygularından biriydi. Bugün de, sevgimiz büyümeye, çoğalmaya devam ediyor. O, bana sadece annelik değil, hayatın en değerli dersini veriyor: Sevgi ve merhamet, her kapıyı açar.

Bir çocuk büyürken, annesinin kalbindeki sevgiyle büyür. Ama bir annenin de kalbi, çocuğunun sevgisiyle büyür. Ve sevgi, en zor anlarda bile, her zaman doğru yolu bulur.

Sevgi, merhamet ve güvenle açılmayan kapı yoktur.

Peri Feride ÖZBİLGE

27. 03. 2025