Bir Gamzenin Hikâyesi

Bazı gülüşler vardır, insanın içine işler. Sıcacık, samimi ve hiç kaybolmayan bir iz gibi… İşte onun gülüşü de öyleydi. Ama en çok da yanağında beliren o küçük gamze… Bir detay gibi görünse de aslında içinde koca bir anlam saklıyordu.

O gamze belirdiğinde, sanki dünya biraz daha güzel, biraz daha yaşanılır olurdu. Kızgınsam yumuşar, üzgünsem içimde bir kıpırtı hissederdim. O küçücük çukur, yüzüne konan en güzel mutluluk izi gibiydi. Hani bazı anlar vardır ya, insan sadece bakarak huzur bulur, hiçbir şey söylemeye gerek duymaz… İşte onun gamzesi, tam da böyle bir etkisi olan bir mucizeydi.

Bazen dalgın dalgın ona bakarken kendimi gülümserken bulurdum. O an fark ederdim ki bu sadece bir gamze değil, bir insanın içinde taşıdığı güzelliğin dışarıya yansımasıydı. Ne zaman içten bir kahkaha atsa, ne zaman gözleri parlayan bir heyecanla gülümsese, o gamze de ona eşlik ederdi. Sadece yüzünde değil, ruhunda açan bir çiçek gibi…

Zaman geçer, anılar silinir belki ama bazı şeyler hep akılda kalır. Sesini unutsam, konuşmalarımızı hatırlamasam bile o gülüşü ve o gamzeyi asla unutamam. Çünkü bazı gülüşler sadece dudaklarda değil, kalplerde iz bırakır. Ve bazı insanlar, bir gamzeyle bile dünyayı daha güzel gösterebilir…


Arzu ZÜNGÜR