Kafamız çok karışık. Kulağımıza çalınan ve bilinçsiz beslenmeyle düşünce taşlarımız arasına yerleştirdiğimiz bilgilerin doğruluğundan ve kesinliğinden emin değiliz. Normal’in tanımı her gün değişiyor. “Kime göre doğru?” denmesi hazır cevap halini alıyor. Doğru ve yanlış bulunduğu kişinin kalıbını alıyor. Ahlak’ın, Etik’ten başka müşterisi yok. Ahlak, dükkanlarına kepenk vururken Etik’le bazı sahalarda yeniden pazara girmeye çalışıyor. Muallaklar devri. Bunca buğu arasında doğrunun önünü göremeyen ve sistem gereği hayatı yalnız kendi düşüncelerinin doğruluğuna inanarak yaşama hakkı bulan insan. Bunca karmaşıklığın içinden sıyrılıp ferahlığa kavuşma arzusuzun bir doğurganlığı olarak devamlı soru soran ama bir türlü tatmin olmayan susamış bir zihin. İşte, bu iki tarafı da kesmeyen bıçak altında birbirinden berrakça ayrılamamış fikirlerle manen ve maddeten ayakta durmaya çalışıyoruz. Her şeyin çözümü olduğu halde zihinsel bir belirsizliğin hiçbir çözümü yok gibi geliyor. Tam aksine, var! Belirsizliğin çözümü belirlemektir. Doğru bellidir. Yanlış bellidir. Doğru da beyyin (açık,seçik) yanlış da beyyindir. İyi ile kötü, sahip olduğu muhakemeyi kullanmakta üşenmeyen herkes için basitçe barizdir. Ancak bu yolla bilenmemiş, yuvarlak fikirlerin sürekli deşilen ve hiçbir şeyle sarılamayan yarasından kurtulmuş olunur.

Karmaşık ve az bilgi girdileriyle meşgul olan beynin bir düşünce inşa edebilmesi kabil olmaz. Adını hatırlamadığım bir filozof, Ludwig Wittgenstein için “Onu diğer filozoflardan daha çok seviyorum. Çünkü yalnızca onun derslerinde kafam karışıyor.” diyor. Kafa karışıklığı, zihne yeni gelen bilgilerin uyum sağlaması olarak zihnin çalıştığını gösterse de bu durumun devamlılığı, hayatı yaşanabilir kılmaya ve temiz fikirler almaya manidir. Fikirlerinden emin olmak daha sağlam bir düşünce tarzına zemin olacaktır. Böyle bir zihin, bilgi olduğu sanılan laf kalabalığı arasında yolunu şaşırmaz. Buğulu dönemlerinde, kilometrelerce öteden yolunu seçer. Hayatî ihtiyacımız, doğru bilgidir. Doğru bilgi, doğruluğuna şüphe karışmamış yerlerden çıkar. Vesselam.

Halil İbrahim AYDIN