Bugün 13 Mart 2007 Atatürk’ün Harbiye’ye girişinin 108. yılı.

Bizler gün kutlamalarına pek alışkın bir millet olmaya başladık hepimizin bildiği gibi..
Hele de bu günler yurt dışı kaynaklıysa daha bir rağbet gösteriyoruz öyle değil mi? Sevgililer günü, Cadılar bayramı günü ve Noel kutlamaları gibi bir çok önemli günlere ve kutlamalara bayılıyoruz..

İşte bugün!
83 Yıl evvel Atatürk’e Harbiye’ye girirken bir numara verilir, bu numara 1283,tür ve Ata’mızın apolet numarasıdır.

Bizim milletimiz için çok daha önemli bir gün diyorum bende.. Türk Milleti için savaşlar vermiş ve şu an bu topraklar üzerinde rahat nefes alabiliyorsak bunu büyük Ata’mıza, dava arkadaşlarına ve rahmetli şehitlerimize borçluyuz.

Böyle büyük bir kumandan, kıymeti tartışılmaz bir miras bırakmışsa Türk gençliğine, bunun adı da VATAN’sa elbette bugün, törenlerle anılır ve kutlanır.

Bugün Harbiye’deki tören sırasında şöyle seslenecek yoklamayı yapan komutan "1283" diye okuduğunda Harbiye’lilerin tümü ayakta ve gururla en gür sesleriyle ’’İÇİMİZDE...’’ diye cevap verecekler..

Bende diyorum ki bugüne yakışır bir şekilde bizler de şöyle milletçe seslenmeliyiz ülkemize ve dünyaya, tek bir yürek ve tek bir ağızla ’’YURT’TA SULH CİHAN’DA SULH’’ diyerek... Kemal Atatürk.

Düşünmeden yaşamaya çok alıştık bunu kimse inkar etmesin..
Bu vatanı çarşamba pazarından almadı atalarımız..
Bu vatan Kızılay’a bağışlanan kanlarla da sulanmadı..
Sayılarını meleklerin tespit ettiği mübarek şehitlerimize ve büyük Ata’mıza borçluyuz bunu unutmayalım ve unutturmayalım.

İşte bu yüzden, bugünlerin ciddiyetini daha bir manalı kavrarsak, beynimizde ve yüreğimizde, memleketimize ve milletimize her an sahip çıkarsak, atalarımız dedelerimiz de yattıkları yerlerde daha rahat ve huzurla uyurlar inşallah..
( Allah cümlesine rahmet eylesin, ruhları şad olsun. )

Bugünü hatırlarken dünü de unutmamak gerektiğinin bilincindeyizdir hepimiz değil mi arkadaşlar?


iSTiKLAL MARŞI

Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır parlayacak!
O benimdir, o benim milletimindir ancak!

Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül... ne bu şiddet, bu celâl?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal.
Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklal.

Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım;
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım.
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

Garbın âfâkını sarmışsa çelik zırhlı duvar.
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imânı boğar,
’Medeniyyet!’ dediğin tek dişi kalmış canavar?

Arkadaş, yurduma alçakları uğratma sakın;
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın.
Doğacaktır sana va’dettiği günler Hakk’ın,
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.

Bastığın yerleri ’toprak’ diyerek geçme, tanı!
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehid oğlusun, incitme, yazıktır, atanı.
Verme, dünyâları alsan da bu cennet vatanı.

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şühedâ fışkıracak toprağı sıksan, şühedâ!
Cânı, cânânı, bütün varımı alsın da Hudâ,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyâda cüdâ.

Rûhumun senden İlahî, şudur ancak emeli:
Değmesin ma’ bedimin göğsüne nâ-mahrem eli!
Bu ezanlar-ki şehâdetleri dinin temeli-
Ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli.

O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- taşım.
Her cerîhamdan, İlâhî, boşanıp kanlı yaşım;
Fışkırır rûh-ı mücerred gibi yerden na’şım;
O zaman yükselerek arşa değer belki başım!

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilâl!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helâl.
Ebediyyen sana yok, ırkıma yok izmihlâl;
Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet,
Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklâl!

(Mehmet Akif Ersoy)

Şair Mehmet Akif Ersoy’uda Rahmet ve saygıyla anıyorum. Ruhu şad olsun.

NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE!


Melekler yüreğinizden öpsün. Okuyanlara sevgim saygımla.

Sabiha Rana