Bir damla gözyaşı düşer sayfanın köşesine,acının ve sevdanın izleri dökülür kelimelere.

Bir gülüş yerleşir satır aralarına gizlice.
Kadın yazar, çünkü yazarak çoğalır yüreğinde keder,neşe.

Her sözcük, bir düğüm çözer geçmişin yükünden.
Kimi zaman bir hasret, kimi zaman bir özlem.
Hayatın her rengi, her tınısı sızar satırlarına.

Bir kalbin çırpınışıdır o satırlarda gezinirken.
Kadın yazar, çünkü kelimelerde bulur dirhem dirhem merhem.

Bir çocuk kahkahası yankılanır uzaklardan.
Bir annenin duaları yükselir satır aralarından.
Hayatın acı ,tatlı bütün renklerini saran kadın yazar, çünkü yazdıkça ruhunda yer bulur zaman.

Şimdi her harf, her cümle birer inci tanesi.
Düşler örer cümlelerin arasında ince ince.
Her mısra bir hatıra, bir hayal, bir bilmece.

Duyguların Denizinde yüzen birer Gemi.
Kadın yazar, çünkü yazarak sonsuzluğa dokunur.

Her satır bir nefes, her şiir yol olur duygularına.
Kadın yazar, çünkü sığmaz içine kederi.
Her bir satırda döker içindeki Nehirleri.

Geceleri ve gündüzü kelimelerle dokur.
Kimi zaman bir sevda türkü olur sesine,kimi zaman sessiz çığlık, gecenin nefesine.
Kağıda dökülür yüreğinin ağırlığı.

Her kelime bir hatıra, bir yaşanmışlığın tanığı.
Kalemiyle örer hayallerin yollarını,
ve sözcüklerde bulur hayatın anlamını.

Gözleri uzaklara dalar, Yıldızlara değecek gibi.
Kimi zaman mazide, kimi zaman yarın gibi.
Kadın yazar, çünkü yazmak bir kurtuluştur hayatın karmaşasında.

Her kelimeyle döker gönlündeki hazineyi satırına.
Kadın yazar, çünkü sustukça büyür içinde fırtına.

Dilin ucunda yarım kalmış cümleleri, kalemiyle tamamlar, yazar kendi kaderini.

Bazen bir anne gibi şefkatle sarar kelimeleri.
Bazen bir asi, kırar hayatın zincirlerini.
Her harf, her cümle bir direniştir bazen.
Kadın yazar, çünkü yazarak kanat açar evrenden.

Bir yaz günü rüzgâr olur satırlarının arasında.
Kışın ayazı üşütür kelimelerin yamacında.
Her mevsimi taşır yüreğinin derinliklerine.
Kadın yazar, çünkü yazdıkça yaşar özlemlerine.

Bir öyküdür onun ellerinde dokunan.
Bir şiirdir içinde saklı kalan.
Kadın yazar, çünkü her insan bir hikâyedir.
Ve o hikâyede kendi izini bırakandır.

Arada bir parlayan bir saman çöpünü bile iğneden sayıp,
atar yüreğinin çeyiz sandığına Kadın.

Elindeki kalem, ruhundaki o sessiz yangın,satırlara dökülürken bulur huzuru sakin.
Kelimelerle örer hayatın düğümlerini.

Her harf bir sırdır, saklar geçmiş günlerini.
Bir dikiş gibi işler kaderin izlerini.
Her mısra bir nakıştır yüreğin tellerini.

Kadın yazar, çünkü susmak ona yetmez.
Sözlerinde saklıdır yaşanmış binlerce ses.
Bir saman çöpü bile ışıldar onun elinde.

Kaleminden dökülür, hayat bulur yeniden.
Kadın yazar, çünkü yüreğinde bir Dünya taşır.

Satırlarında bir ömür, bir çağ yeniden başlar.
Kimi zaman kırık dökük, kimi zaman umut dolu.

Her kelimeyle örer hayatın sonsuz yolunu.
Yazdıkça akar bir Nehir gibi duyguları.
Her harf taşır kalbinin en derin yaralarını.

Kâğıtta can bulur hayaller ve hatıralar.
Kadın yazar, çünkü kelimelerde yankılanır dualar.

Ellerinde bir meşaledir kalemi sanki.
Karanlık bir gecede ışık olur her satırı.
Yazarak çoğaltır sevgiyi, direnişi, umudu.
Kadın yazar, çünkü yazmak onun en güçlü silahıdır.

Her sayfa, bir aynadır hayata tutunduğu.
Satır aralarında saklıdır gönlünün dokusu.
Kadın yazar, çünkü yazmak var olmaktır.

Ve her mısra ölümsüz bir nefes taşımaktır.
Bir Gökyüzü taşır her şiirinde mavilerle dolu.
Bir Deniz çağlar yazdıklarında, dalgalarla coşkulu.
Her harfi, bir sevgiden doğar, bir acıyla yoğrulur.

Kimi zaman bir özlemle, kimi zaman hüzünle kavrulur.
Ama her cümlesinde bir umut saklıdır yine de.
Kadın yazar, çünkü kalemiyle yaşar her zerrede.

Bir anne gibi sarar yüreklere dokunan sözleri.
Bir dost gibi şifa olur ruhun gizli yaraları.
Kelimelerinden örer sevdanın en ince nakışını.
Kadın yazar, çünkü yazarak dindirir yalnızlığını.

Ve bilir ki yazmak bir iz bırakmaktır hayata.
Unutulmasın diye yaşananlar zamana inatla.

Kalemiyle bir tarih yazar kendi içinde.
Kadın yazar, çünkü kelimelerle ölümsüzdür.
Ve her satırı yüreklere kazınan bir öyküdür.


" Ìçimin en sıradan haliyle,kadınım ben,Sezen Aksu’nun vazgeçtim dediği yerden ağır iç çekişlerle... "


sevay