Saygı değer üstadım, yarım yamalak öğrendiğimiz hiç bir şeyden fayda göremeyiz. Örnek verecek olursak bir konuda usta olamdığımız halde usta gibi davranarak o sanatı icra etmeye kalkarsak beceremeyiz. O yüzden bir insanın inandığı din hangisi olursa olsun din ahlaksız bir adamı düzeltemez. Bu gün gözümüzün önünde müslümanım diyenlerin ne halt ettiğini görüyoruz, duyuyoruz yada görsel ve yazılı basından öğreniyoruz. İnsan inandım demekle din olgunlaştırmaz, düzeltmez. Toplum olarak dinimizi biliyormuyuz desem toplumun çoğu inandığı din den bihaber olsa da en azından dinimizin ne emrettiğini duymuş ve öğrenmiştir. Hırsızlığın, yolsuzluğun, zinanın, çalıp çırpmanın, kul hakkı yemenin ve kamu malını yağmalamanın günah olduğunu bilmeyenimiz yok diyebiliriz... İşte, inandım müslümanım dediği halde şu saydıklarımı yapıyorsa işte bu adamın inandım demesi gülünç değilmi.? İnsanı insan yapan ahlaktır, ahlak yoksa yukarıda sayılanların tümünü yapar. Hz. Allah cc.li "ey Habibim ben seni ahlakı tamamlamak için gönderdim" diyor...Yazınızdan fikir sahibi oldum. Emeğinize sağlık. Tebrik ediyorum...Selam ve saygılarımla..

Ben dinin gereksiz bir unsur olduğunu asla söyleyemem. Gerçekten insanları doğru yola sevk eden bir unsurdur. Ancak ne hikmetse çocuk tacizleri, kul hakkı yeme, hırsızlık, yolsuzluk deyince hepsinin altından kimlerin çıktığını da görüyoruz.
Din tebliğ edildiği gibi kalmamış veya öyle yorumluyorlar...
Camilerde hocalar bile onlara yaranmak için İslam'ın zenginliği teşvik ettiğini söylüyorlar.
Nedenmiş:
Zekat verip sevap kazanacaklarmış v.s.
O zaman Hz. Ömer fıkıh kurallarını bilmiyor olmalı ki giydiği cübbede 12 tane yama varmış...
Ve malum kişiler kadar fıkıh bilgisi yokmuş ki saraylarda yaşamamış.
Saygılar...

Tapıcılığın izahını yok artık bende. Bunun yanında iç organlarımın da çoğu belki de yüzde 98 i benden habersiz çalışıyor, kendime hükmedememenin de izahı yok. Mesela bugün Cuma, ban kalırsa Uğursuz gün lakin bir başkası ne diyor kutsal gün falan. Yarın Cumartesi biri için tatil diğeri için önceki günden farkı yok.

Tanrı veya Allah kendisini tarif edemediği gibi, insan da kendisini tarif edemeyecek, edemiyor. O yüzden Tanrıyı kim tarif eder bilmem de, insanı yapay zeka tarif edecek önümüzdeki süreç bu şekilde ilerlemeli. Aklıma, nereden ne geliyor bilmesem de, mantık nedir onu da bilmem, tahmin, öngörü, altıncı his, iç görü... gibi içimde olanı ben tarif edemiyorum, o yüzden dışa, dıştan bakışa, görüşe ihtiyaç var. Bizim için bu; günümüzde devamlı güncellenen yapay zeka uygulamaları.

İnsanın ortalama 14 bin yıllık zaman diliminde ürrettiği tek gerçek şey; yapay zeka.

Bugün bir haberde "iman app" diye bir uygulama manşeti gördüm. App'yi biliyorsunuzdur; yazılımın kısaltılmışı. Yani kodlar. Bu iman app ne yapacak nasıl yol gösterecek, ne isteyecek...

Çünkü insanlar durmadan birbirlerinden bir şey istiyorlar. Tanrının da istediği söyleniyor, yazılıyor lakin bilemiyoruz. Peki App'nin isteme sürecine geçmesi mümkün mü?

Şimdiden bir çok app piyasada. Roma orduları, Cengiz orduları, Nazi orduları, Abd veya Rus orduları gibi girebildikleri her yere giriyorlar. Maksatları ne? Bir tane aşırı zenginler kulubü plan yapıyor, isteklerini sıralıyor; şuradan şu var alalım, burada bu var kullanalım, ordudaki askerler ise piyon. Sistemin en alt parçası.

İnsanları korkutan da bu; app'nin istemeye başlaması ve vermeye kadir olma durumuna geçmesi.

Bir çok çevrim içi oyunca izlenimim, reklamlarında gördüğüm; tarihi ve mistisizm karakterleri yeniden canlandırmak ve yönetmek, tuşlarla, joistiklerle.

Keşke diyorum; edebiyat çerçeveli konularda zaman harcamasaydık, çünkü yazım tıkandı. Önü açık olan ise; görsel hikayeleri insanların eline vermek. Bunlar oyun tetrisleriyle başladı belki yeni çağda, şimdi akıllı telefon oyunlarına döndü, yarın...

Üzgünüm üstadım, kısa devre yaptı zihnim..
Bir çay gönderiyorum, afiyet olsun.
En sevenlerinize emanet.
Y.

"Bu nedenle, içi şeytan, dışı insan görünümlü mahlukların dinleri olsa ne işe yarar? Bu mahlûklar, sadece inanmış olurlar ama inandıkları gibi yaşamadıklarından inançlarının da kendilerine hiçbir faydası olmaz diye düşünüyorum."

Bu iki cümleye takıldım. Çok ilginç doğrusu. İnsana mahluk demek... Bir aşağılama var burada sanki. Empati eksikliği var gibi geldi bana. Biraz da kendini tanımamak belki... Siz kendi samimiyetinizden ne kadar eminsiniz? Hadi siz eminsiniz. Hoş, pek de bir önemi yok ama ben sizden ne kadar emin olabilirim? Bunu geçiyorum. Bugün samimi iman sahibi olsanız bile yarın bunu kaybetmeyeceğinizin garantisi var mı? Ya siz de birgün mahluk diye nitelendirdiklerinizin durumuna düşerseniz... Düşmez kalkmaz bir Allah. Böyle bir ihtimal de var. Allah muhafaza. Yahut yarın mahluk dedikleriniz samimiyet kazanırsa... Veren de O, alan da... İstediğine verir, istediğinden alır. O zaman mahluk diye nitelendirilmeyi kabul edebilecek misiniz?

İnsan kendi samimiyetsizliğinin farkına varamayabilir. Özellikle güven duygusundan yoksun büyümüş insanlar, kendilerini pek tanıyamadan yaşamak zorunda kalabiliyor, asıl kendiliklerini kabullenemedikleri için gayri ihtiyari ikincil bir kişilik örüntüsü inşa edebiliyorlar. Zor bir durum. Acı tarafı, bu inşa sürecinde mensubu oldukları dini ya da benimsedikleri ideolojiyi bile kullanabiliyorlar. Olmasa keşke ama oluyor. Bütünüyle engellenebilir birşey değil. Farkına varsalar yapmazlar herhalde. Bütün bunlara rağmen aşağılanmayı hak ettiklerini düşünmüyorum. Hoş. Kimsenin herhangi birşeyden dolayı aşağılanması gerektiğini de düşünmüyorum. Aşağılamak en çok aşağılayana zarar veriyor çünkü. Direnç oluşturup aynı ya da daha üst perdeden karşılık verilmesine neden oluyor. Özellik umuma açık bir yerde, üzerine düşünülerek yazılmış bir yazıda aşağılayıcı ifadeler kullanılması farklı şeyleri düşündürüyor insana. Aslında sizinkisi basit. Daha ağırlarına, hatta İslam'ı ve müslümanları doğrudan hedef alan yazılara da rastlamak mümkün oluyor burada. Anlayacağınızı umarak size denk geldi diyelim.

Abartılı bir örnekle kapatayım konuyu. Ben bir ateisti aşağılayamam. Buna hakkım yok. Yarın müslüman olup Allah katında benden üst bir mertebeye çıkmayacağının garantisi yok çünkü. Aynı şekilde benim de imanımı kaybetmeyeceğimin garantisi yok. Allah korusun. Dinsizliğini, benim dinime beslediği kin ve düşmanlık üzerine inşa etmiyorsa sesimi de çıkarmam. Benim nasıl ki kendi dinimi anlatma hakkım varsa onun da ateistliğini anlatmaya hakkı var. Yeter ki bunu yaparken din düşmanlığı ile hareket etmesin.