Kadın olmak, hayatı var etmek ve yaşatmak demektir. Bir yuvayı ayakta tutan, bir toplumu büyüten ve bir dünyayı güzelleştiren kadın, aslında sessiz bir kahramandır. Ama ne yazık ki bu kahramanlar, çoğu zaman en büyük acılara ve haksızlıklara maruz kalır.
Kadın cinayetleri, sadece bir insanın hayatını elinden almak değil, bir toplumun vicdanına indirilen derin bir darbenin ta kendisidir. Her kaybedilen kadın, umutların, hayallerin ve geleceğin yok oluşudur. Oysa bir kadının nefesi, bir çiçeğin suya kavuşması gibidir; hem hayat verir hem de güzellik.
Kadın olmak; bazen anne, bazen evlat, bazen dost olmaktır. Ama her şeyden önce insan olmaktır. Kadınlar, narin ve eşsiz bir çiçeği andırır ama kökleriyle koca bir dünyayı taşırlar. Onların kudreti, yalnızca bedenlerinde değil, ruhlarında saklıdır.

Ve nihayetinde şunu unutma:
Kadınlar, sadece birer hayat değil, hayatın ta kendisidir. Onlar yoksa ne hayaller yaşar, ne de dünya bir anlam bulur. Kadınlar yoksa her şey hüsrana uğrar, her şey karanlıkta kalır. Çünkü kadın, hayata giydirilmiş bir nurdur. Işıksız kalan bir dünya, asla var olamaz, olamayacak.