Yaşı benim yaşımda olanlar illaki bilirler hatırlayacaklardır. Yaz tatilleri girdiği zaman ufak bir piyango gibi bir olay vardı ’’Şans talih kader kısmet.’’ diye adı sanı vardı kısaca... Üst tarafta yuvarlaklar, büyük bir karton, yuvarlakların altında da hediyeler, bir iki tane büyük çikolata, bir iki ufak oyuncak araba, bir iki kurşun asker, buna benzer şeyler...

Bizler parasını verip bunu büfe gibi bakkal gibi yerlerden satın alır tatil günlerinde de mahallede dolaştırıp bir kazıma o gün şartlarında sanırım yirmi beş kuruş dört kazıma bir lira gibi bir paradan millete oynatırdık. Bir kutunun tamamının bitirdik mi verdiğimiz paranın aşağı yukarı iki katı kadar parada bize kalırdı...

Mümkün mertebe bizim yaşımızda olanlara çektirip onların parasını almaya bakardık. Büyük ödül kare ya da dikdörtgen çikolata gibi bir şeydi hatırladığım kadar... Herkes de bilirdi büyük ikramiyenin çikolata olduğunu, hemen kazıyıp onu almanın yollarını arardı...

Büyük abiler yuvarlakların altında ki numaralar bakmaya çalışırdı bazen cebren ve hileyle, bizi kızdırırlardı, bazen kızsak da bazen de bir şey diyemezdik sineye çekerdik... Çikolataların yani büyük ikramiyelerin en sonda ya da en sona doğru çıkması her zaman için bizim menfaatimizeydi... En başta çıkarsa çikolatalar ondan sonrası külliyen zarar hanesine yazılırdı...

Bayram günlerinde çok satan dolaştıran olurdu. Tabi torpil, füze, mantar ve mantar tabancası ki onları da unutmamak lazım, şimdiki çocuklar bunların hiç birini bilmiyorlar... Hala o arkadaşlarımın o hediye dolu kutuyu dolaştırırken havaya karışan sesleri kulaklarımda zaman zaman çınlar durur ’’Şaaaaans taaalihhh kaderrrr kısmettttt yirmibeş kuruşşşşşş.’’ Güzel günlerdi vesselam...