GEÇMİŞTEN BİR YAŞANMIŞLIK ÖYKÜSÜ...

Kar, Kış, Kıyamet/ Yollar geçit vermiyor/ Yukarı dağ köyleri/ Elektrik bekliyordu/ Amansız yaman gecede/ Loş ışıklı GARİP MEHMET’in kahvesi/ Gazyağı feneriyle aydinlanıyor/ Bir kaç can kahvede/ Zaman durmuş/ Duvar saati kendine kilit vurmuş gibiydi/ Soğuk ve Tipi dışında/ Herşey donuk ve durağandı/ Vakit gece yarısını çoktan geçmişti/ Arıza giderilmiş/ Emekçiler tipiden dağda yolunu kaybetmiş/ Zar Zor köye inebilmiş/Kahve kapanmiştır diye düşünürken/ Garip Mehmet’in köy kahvesi ışıl ışıldı/ Bu bir mucizeydi/ Garip Mehmet oğlu İsmaile tembihlemiş/ Çocuklar yukarıda arızada/ Donmuş üşümüş ve ıslanmış olurlar/ Mutlaka bana uğrarlar bekle diye/ Basık tavanli/ Peykeli beyaz kireç badanalı kahveye girdiğimizde/ Mis gibi demli Çay kokusu/ Hücrelerimize işlemişti/ İsmail büyük bir ustalıkla/ Çayları elimize tutuşturdu/ İçimiz mi çok üşümüştü/ Ellerimiz mi Buz gibiydi/ Soğuk çayı bir dikişte yutmustuk/ Oysa Çay kayniyordu/ Sonradan anlamiştık/ Sıcak çay bardağı ellerimizi ısitamamış/ Donmuş parmaklarımız çayı soğutmuştu. Necip Kahraman