Sarmışsın Abidin’i dolamışsın kaleme,
‌Ya uyanır gelirse hiç titremez mi döşün,
‌Rezil ettin adamı bütün cümle aleme,
‌Vah ettikçe gözlerin kanamaz bir düşün.
‌
‌Çekip aldın göklerden zavallıyı yerlere,
‌Hatmettirdin adını sağırlara körlere,
‌Üstünde aş pişirdin ata ata narlara,
‌Santim santim keserken var mıydı zerre boşun.
‌
‌Her karanlık gecene dogan günün sabahı,
‌Başına torba takıp giyindirdin siyahı,
‌Neler etti Abidin neydi suçu günahı,
‌Alkış değildi sanki vururken peşin peşin.
‌
‌Ağacın gölgelikte kinayeyle savrulur,
‌Kanatlanır dalların aynı yöne çevrilir,
‌Okunla süslediğin yaprakların sivrilir,
‌Hedefin kuru tahta yok mu başka bir işin.
‌
‌Sicili kalabalık bulmayınca dengini,
‌Gör ki kaç kez değiştin garibimin rengini,
‌Yetmez mi artık bitir Abidin’le cengini
‌Bak, duyarsa Birisi çok ağırır şu başın.


Zekeriya duman