Yıl 1971 hangi ay pek hatırlamıyorum ama güz mevsimi olsa gerek,

Okuldan mezun olduktan sonra bir daha görüşemediğimiz Ahmet isimli sınıf arkadaşımla birlikte kalıyoruz Turhal’da Tokat yolu mahallesinde, bir ailenin kalamayacağı kadar harabe bir evin bir göz odasında, Sanat okulu elektrik bölümünde okumamıza rağmen kaldığımız evde elektrik yok gaz lambası ile aydınlanıyıruz.

İkimizin de elinden yemek yapmak gelmiyor, Ramazankık geldi çattı O gece ilk sahura kalkacağız ama biz hiç yatamadık kalkamayız endişesiyle, O zamanın şartlarıyla kendimizce birşeyler hazırladık ve ilk sahur yemeğimizi yedik iki arkadaş. Sabah kalktık okula gittik.

Dedim ya evimiz bayağı eski üstelik ne dış kapıyı ne de odamızın kapısını kitleme imkanımız yok, kapıyı çekip gidiyoruz.
Akşam okul dönüşü eve geliyoruz iftar vakti çok yakın ne yapacağız ne yiyeceğiz diye danışa- düşüne eve geldik odamızın kapısı aralı telaşla içeri girdiğimizde derme çatma masamızın üzerinde birkaç tabak yemek ve yanında bir de somun ekmeği, ikimiz de hem şaşırdık hem sevindik. Afiyetle ilk iftarımızı yaptık yemeğin yarısını da sahur için ayırdık.
Bir saat kadar sonra bir teyze geldi tabakları almaya. Yemekleri bitmemiş görünce bize niye bitirmediniz diye sordu, biz de "Teyze kalanı sahur için ayırdık" cevabını verince; Teyze bize " İftar da Sahura da yemek yapmayacaksınız, gelen kabları da sakın yıkamaya kalkmayın, sizin yemekleriniz Ramazan ay’ı boyunca gelecek" diye tembihledi...

Gerçekten de Ramazan ay’ı boyunca okuldan geldik ki masaya yemeğimiz konmuş, sahur vakti gelince de hem bizi kaldırdılar hem yemeğimizi getirdiler, biz sabah okula gittiğimizde herkes gelip boş tabaklarını alıyor bazen odamızı da temizleyip düzenledikleri de oluyordu. İlk günden sonra yemekleri kim getirdi boş tabakları kim aldı pek göremezlik, tabakların ve yemeklerin farklı olmasından her seferinde değişik komşular olduğunu anlıyorduk. Hafta sonları da Zile’ye evimize gidiyorduk.

Eski Ramazanlar eskide kaldı ama eski komşuluklar hiç kalmadı. Şimdi bırakın mahalledeki öğrencilere bakmayı öğrenciye ev bile vermek istemiyorlar.
Aklıma gelmişken o komşularımdan hayatta kalanlarına sağlık sihhat ve selamet diliyorum, Ahirete irtihal edenlere de Allah’tan rahmet diliyorum.

1005/2019 - İ.ANİK