İnsan sosyal bir varlıktır deriz, sonrada ben özgürüm kimse bana karışamaz. Hangisi doğru. Acıkınca lokantaya, fırına, hastalandık mı doktora koşarız. İlle birileri gerecek hayatımıza. Birlikte yaşamak zorundayız. Çünkü bir birimize muhtacız. Ne kadar övünsek de, aciz varlıklarız, tek başımıza yaşayamayız. Biliriz az çok hepimiz. bildiğimizle övünürüz. Hem de bir şey oldu mu? Sana ne? Bana ne? Bize ne? Oldu mu şimdi?

Sana Ne?—Bana Ne? Deme

İlim bilmek, kendini bilmekmiş,
Kendini bilmek, adamlıkmış
Kendini bilmemek, cahillik, acizlikmiş,
Bana ne? Sana ne? Deme.

Gittiğin yol yanlış dermiş dost,
Bu dünyadan, kovulmuş o dost,
Şimdikiler yalandan dost,
Sana ne? Bana ne? Deme.

Bu yolun sonu diken dolu
Belki karanlık çukur dolu,
Yalan dolu, hile dolu,
Bana ne? Sana ne? Deme.

Düşmanı dost sanırlar,
Her şey maddiyat sanırlar,
Günleri, ayları, yılları bol sanırlar,
Sana ne? Bana ne? Deme.

Ağlamana, gülüyorsun,
Eğri-büğrü yürüyorsun,
Nereye koşuyorsun?
Bana ne? Bana ne? Deme.

Hem kırmızıda geçiyorsun,
Hem de yeşilde duruyorsun,
Kazalarda ölenleri görmüyorsun,
Sana ne? Bana ne? Deme.

Bu dünyadan göçenler var, -bana ne?
Sıra sana da gelir, her an, -sana ne?
Belki sana, bana, bize nasihattir, -
Bana ne? Sana ne? Bize ne? Deme.

Ölüm nasihattir hepimize,
Kimimize cennet kapısı,
Kimimize cehennem kapısı,
Kana ne? Bana ne? Bize ne? Deme.


Şimdiki halimiz aynen böyle, Bazı insanlara Yardımcı olmaya çalışırsın sana ne? Derler. Olmazsın, insanlık bitmiş derler. İnsanlar artık nerede ne yapılır, ne yapılmaz diye şaşırıp kalıyorlar. Tereddüt ediyorlar. Kiminin iyisi, diğerinin kötüsü olmuş, Çoğumuzun doğrusu, yanlışı farklı algılanır olmuş.
Hayat şartları kolaylaştıkça, bizlerde işi sanki zorlaştırmak için bayağı uğraşıyoruz, kendimize zorluklar çıkarıyoruz. Alın size yaşanmış bir Sana ne? Bana ne? Hikayesi, okul arkadaşınızdan birinin yardıma ihtiyacı var. Sizde iyi niyetle yardım ediyorsunuz. Teşekkür edeceğine, birde size neden karışıyorsun? Senden yardım isteyen oldu mu? Sana ne? Dese, ne dersiniz bu işe, şaşırırsınız tabii olarak. Bazen de yardım etmek istemezsiniz bana ne? Dersiniz. Zaten geçen sefer fırça yedik, ne gerek var dersiniz. Bu kez de yardımcı olmadığınız için fırça yersiniz, yardımcı olsan bir yerin eksilir di? Derler, insanları anlamak zor, vesselam.
Peki ne yapmak lazım? Atalarımızı dinleyeceğiz tabi, “İYİLİK” yap, Denize at, insanlar bilmezse de Yaratan bilir, sevabını verir, senden memnun olur. Sen sıkışınca da sana yardım gönderir. Önemli olan Hakkın bilmesi değil mi? Bütün çabamız Hakkın rızasını almak değil mi? Öyle ise iyiliğe devam.

İ y i l i k

İyilik seni asla yalnız bırakmaz,
İyilik sana hep iyilik eder,
iyilik hasta isen seni iyi eder,
İyilikten—iyilikten.

İyilik seni helallere götürür,
İyilik seni iyilere götürür,
İyilik seni cennetlere götürür,
İyilikten—iyilikten.

İyilik seni hep güldürür,
İyilik iyi günlerini sürdürür,
İyilik seni sevimli-sevecen gösterir,
İyilikten—iyilikten.


İyilikten hiç kimse zarar görmez görmedi. Belki zarar gördüğünü zanneder. Çünkü o iyiliğin sana mutlaka faydası vardır. Sen fark etmeye bilirsin. Bizim farkında olmadığımız, fakat var olan, o kadar çok şey var ki, bizim Çok öğündüğümüz Aklımız almaz, almıyor.