VUSLATI HAK EDENLER



Şu hayatta vuslatı iki cihanda’da
Hakkıyla hak edenler kimler diye sorsalar?
Gecelik aşklara inat,
Saçının teli kopacağına
Kıyamet kopsun deyip
Yarasını sevgilinin yarasıyla sarıp
İkisini iyileştirmek için
Yüreğinden geleni yapmaya çalışan.
Azıcıkta olsa küçücük şeylerle
Mutlu olan insanlardır derdim.



Duyguları için yaşayan ..
yüreğini ortaya koyup
Mısralarda birleşen
Dizeler halinde sevdasına akan,
Derin denizler gibi çoşkulu
Bir o kadarda serin olan
Her mevsim gibi,
Tutkulu bahar gibi çiçek açan.
Yaprak döküp şiir’lerinde
Dağların yamaçlarında destan arayan
Onlar gökyüzüne baktıklarında
Bir bulutun yağmurunda ıslanacak kadar
Sırılsıklam olanlar derdim...



O küçücük mutluluğu bile
Kaybetme endişesi taşıyan
Bilegine takılı gördüğü bilekliği
Görünce avuç içlerinden öpülürken
Kalbine inen ılık ılık tutkuyu hisseden.
Duvar dibinde,
Taşlar arasında açan çiçekleri gördüğünde
Umutsuzluğu aklından atıp
Yerine binlerce umut ekleyen.
Sol göğsünün üst cebinde,
Resmini taşıyan
Yüreği daraldığında
Sağ elini sol göğsünün üstüne koyup
Ayet ayet inşirahları okuyarak
Okşayanlar derdim...



Yürekleri gözlerinden okunan
Şiir’ler yazmasalarda
Damla damla dökülür sevgileri
Kalemlerini kimse bilmesede
Yazacak yüreğin yokluğunu çeken
Her zaman yüreklere dokunan
Korkuyorum diyen
Sevgisiz kalmaktan
Hasret gitmekten
Ve asla bıkmayan
Sevdayı tekrar tekrar yazmaktan.
Ömre ömür olan,
Bir yüreği sarmaşık gibi
Saranlar derdim..



En sevdiği kitabın arasında
Kuruttugu gülleri
Ayraç diye kullanan.
Cebinde taşıdığı yarin saçlarını
Kırılır diye endişe eden.
Kokusu kaybolmasın diye
Yazmasını kat kat sarıp
Sandıkların dibinde saklayan.
Hiç gelmese kavuşamasa bile,
Bir gün ansızın bir mucize olup
Kavuşacakmış gibi
Hayellerini düşlerini
Dipnotlar halinde
Birinci kalite kağıt parçalarına yazıp
Onları gül yapraklarına sarıp
Cam kavonozda saklayanlar derdim..



Yorgan arasında,
Şiir defteri arasında saklanan mektuplar
Okundukca bakıldıkca,
Kirpikleri nemlenirken,
Kalbinin gamzesini açan insanlar.
İşte bunlar acısını
Hüznünü bağrına basıp
Hakkıyla yaşamaya çalışanlar.
Bunlar ne gözleriyle,
Ne dilleriyle,
Nede sözlerleriyle sevmişler.
Ruhuyla,
Kalbiyle,
Yüreğiyle,
Sevip dokunup öpen
Vuslatı Hak Edenler’ dir derdim.

Şiir Cemre_ymn_
BeniM ŞiirleriM SessiZ AĞLAR 🩸