İki ağabeyini küçük parmağını kınalayarak askere gönderen Sırma, göz yaşlarını gülümseyen gözlerinin ardına saklayıp vedalaştı ellerinden öperek ağabeyleri ile..Henüz yedi yaşındaydı.Annesi hiç ağlamıyordu.Ayetel Kürsi okuyor ve evlatlarının ardından üflemek için muhafaza ediyordu.İki yiğit evladını vatan savunmasına gönderiyordu.Eşini zaten daha önce ebediyete göndermişti.

Bir başlarına ellerinden ne geliyorsa yaşayıp geçirecekti günleri.Bir yandan Ruslar , bir yandan Ermeniler Ülkenin üzerine kara basan gibi çökmüşlerdi.Askere alınmayan Ermeniler , seferberlik ile yiğitlerimiz askere alınınca geri kalan kadın,çocuk ve yaşlılarımıza büyük bir tehdit oluşturuyordu.Ermeniler birlikler oluşturmuş şehir dışında talim yaparak köylere baskına hazırlanıyordu.

Her şey iki katına çıkmış, ekmek bile karaborsaya düşmüştü.Ev başına en fazla üç ekmek veriliyor günde.O da beş kişinin üstündeki ailelere.Diğerlerine iki yada bir ekmek veriliyordu.Karınlarını zor doyuran halk bir de işgal güçlerinin zulmüne maruz kalıyordu.Günler haftaları,haftalar ayları aylar yılları kovaladı.Yenilgi üstüne yenilgi alan Osmanlı ordusu kan kaybederek çekiliyordu cepheden .Erzincan da Ruslar tarafından işgal edilmiş ilerlemeye devam ediyorlardı.Ermeniler de Ruslara uşaklık ediyor, yağmalardan payını alıyordu.Türklere yapılan zulüm her geçen gün katlanıyordu.Elbet bir gün güneş bizim için de doğacaktı.

İlk Bahar tüm haşmetiyle Merhaba diyordu güzel Ülkeme..İhtilal ile çözülen Ruslar artık geri çekilme kararı almıştı.Erzincan’ın ilçesi Kemah’a kadar ilerlemelerine rağmen artık püskürtmüştü geriye Şanlı ordumuz düşmanları..Şükür namazı kılması yakındı.Hızla geri çekiliyordu Ruslar .

Sırma kız ve akranları türkü yakıyorlardı ellerini kınalayarak.Sevinçleri büyüktü.Sırma kız annesini kaybedeli yıllar olmuştu.Gıdasızlık O’nu da diğerleri gibi bir deri bir kemik bırakmıştı.Ama şimdi sevinmenin sırasıydı.Sevinçle Türkü söylemenin sırası ;

"Şeftali çiçek açtı.
Urus bıraktı kaçtı."

13 Şubat 1918 ’de Kâzım Karabekir Komutasında Ordumuz Erzincan’a girince işgal son bulmuştu.Büyük sevinç içerisinde ordu sivil el eleydi Yaralar derindi ama elbet sarılacaktı zamanla.

Tam yüz altı yıl önce on Üç Şubat bir bayramdı adeta.Şimdi de öyle.Kutlu olsun Erzincan!..Yeniden doğuşunun ve özgür oluşunun yıl dönümü.Tüm şehit ve gazilerimizi rahmet,şükran ve saygıyla anıyoruz .Mekânları cennet olsun .