Karların lapa lapa yağdığı soğuk bir zemherir günüydü. Ulaşımın durduğu bir çıkanın aylarca inemediği bir dağ köyünde, karlı bir gecede dünyaya geldi Huzur. Ismindeki huzur acaba ömründe olacak mıydı ? Bunu bize gösterecek tek şey zamandı. Günler geçiyor Huzur büyüyordu. Kıt kanaat geçinen bir ailenin ilk evladıydı. Huzurdan sonra on evlatları daha dünyada yaşadı ölenler de vardı ancak. Anlayacağınız 11 çocuklu bir ailenin en büyük evladı tüm kardeşlerin ablasıydı. Her sene bir kardeş daha eklendi ailesine. Büyüdükçe annelik etti kardeşlerine. Kim bilir kaç yaşındaydı anne olduğunda. Anne olduğu derken bir bebeğe annelik yapmak zorunda kaldığında kim bilir kaç yaşındaydı. Daha küçücükken büyümüştü Huzur. Ev işlerine yardım, köy işlerine yardım, kardeşlerine annelik etmeye yardım. O da bir çocuk değil miydi? Hayalleri cihana sığmayan. Kim bilir belki hayal bile edemedi bunca işin arasında. Hayal kurmaya kim bilir fırsatı bile olmamıştır. Belki de nasıl hayal kuracak onu bile bilmiyordur. Hayali olmayan bir çocuğun hayatı nasıl olacak bunu da bize zaman gösterecek...