40’TAN ÖNCE 40’TAN SONRA

Derler ki 40 yaş olgunluk yaşı imiş amenna ve saddakna..

40 yaşına kadar zannederdim ki iyi ve güzel şeyler yapınca önün açılacak insanlar seni takdir edecek, sana yardım edecek ve bu şekilde gerçekten insanlara faydalı olacaksın.

40 yaşından sonra anladım ki dünya gül bahçesi değilmiş. Her şey güzel düşünmek ve güzel yapmakla olmuyor. İyi olmak iyi yaşamak için yeterli değil..

Çünkü iyilerin düşmanı olan binlerce insan varmış.
Adaletin ve erdem’in katili olan binlerce insan olduğu gibi...

Ve sonra anladım ki iyi ve güzel şeyleri yapmanın bir ritüeli bir raconu varmış. Onun için de aklın Kemale ermesi gerekiyormuş..

Önce insanların kıskançlık damarlarına dokunmayacaksın. Hainlerden ve şeytanlardan kendini koruyacaksın. Sana kurulan tuzakları bertaraf edeceksin.. insanların fitne ve fücur salvolarını yok edeceksin önüne konulan mayınları temizleyeceksin. Kötülerin nefesini keseceksin.

Bundan sonra gücün yettiğince güzel işleri yapmaya gayret edeceksin..

Ve şimdi anlıyorum neden Peygamberimize peygamberliğin 40 yaşında geldiğini.

Düşünün insanların en zekileri ve en mükemmeli olan peygamberlere bile peygamberlik 40 yaşında geliyorsa bizim olgunluğumuzun kaç yaşında olduğunu bir düşünün..