Hayallerini gerçekleştirmek için hayatını tümüyle değiştirecek bir sınavın yolunu tutmuştu.İdealleri uğruna hayatla vuruşacak ve hakkı olanı alacaktı.

Çiçeği burnunda bir memur sınavı kazanırsa, çiçeği burnunda müdür olacaktı iki yıllık burslu kursu bitirince.Ayakları birbirine dolaşıyor heyecandan.Sınav sonuçları panoda yerini almıştı.Kalbinin sesini bastırmaya çalışarak eli yüreğinin üstünde yaklaştı panoya..’’Ohhhh!’’..O da ne?Kazanmıştı işte.Çalışmasının semeresini almıştı.’’Ankara ..Ankara güzel Ankara..Senle olmak ister her bahtı kara’’

Artık kaydını yaptırmış kalbini derin bir heyecan ve huzur kaplamıştı.Devlet bursuyla iki yıl okuyacaktı.İlk günün akşamı okuldan çıkışta olacakları kim tahmin edebilir ki?.

Freni boşalan bir otomobil takla atıp uçuşa geçince olanlar oldu.Üçüncü taklasında karşıdan karşıya geçerken kendisine çarpıp hareketsiz yola sermişti.Acilden gelenler polis ile birleşmiş mesailerine devam ederken olayı görenler ’’öldüüü...Öldüüü!..’’diye feveran eder.

Acile kaldırıldığında muayene sonucu öldüğüne karar verilip ölüm raporu düzenlenerek ailesine haber verilip morga kaldırılmıştı.Nasıl olduysa o sırada inlemeye başlamış morga getiren görevli sağ olduğunu görüp hızla servise doğru koşmaya başlamıştı bağırarak; yaşıyoooor...yaşıyooor!...’’Duyan doktor morga doğru bir koşu tutturuyordu.Baktılar hakikaten yaşıyor..Bir mucize olsa gerek..Kırılmadık kemiği kalmamış,en az üç ünite kana ihtiyaç vardı.Derhal ameliyata alındı.Protezler , platinler,kanlar..Zamanla bir yarış başlamıştı hayata tutunabilmesi için.Ailesine haber gidince maaile baş ucunda yerlerini almışlardı.İki yıl sonra müdür olacakken altı ay yatalak bir şekilde açık havaya hasret kalmıştı.Acılar içerisinde alçılar ve sargıları ile birlikte özgürlüğü düşünür olmuştu.

Kuzenlerinin ve arkadaşlarının okuduğu kitaplarla teselli bulmaya çalışıyordu.’’Beterin beteri var haline şükret dostum’’şarkısı diline pelesenk olmuştu.

Yaşıyordu artık..Var mı daha ötesi..