0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
301
Okunma
"Bugün de göğün maviliğine kadeh kaldıralım "dedi.
Göğe baktı karanlık çökmek üzereydi.
Şehadet parmağını kaldırdı yukarı
"Sakın!" dedi tanrıya
"Göğümü kirletmene izin vermiycem"
"Nolur! Göğümün maviliğinde tek bir mürekkep lekesi dahi istemiyorum,
kadehimi bitirmemi bekle en azından."dedi
Göğün kızıllığı karanlığı kucaklıyordu
Tanrının söylediklerini duymadığını parmaklarının boğumuna kadar hissetti
Tanrı kadehini dolduran garson kız ya da
Yaramazlık yapınca bağırdığı bir çocuk hiç değildi.
Tanrı geceleri gördüğü ama hatırlayamadığı bir kabus kadar gerçekti
Belki de hiç varolmamıştı...
