Dün akşam üzere Çay Bahçesinden çıkıp eve doğru yürümeye başladım. Tam bizim pasajın önünden geçerken, genç bir kadın yanıma yaklaşarak, ‘’ Merhaba, nasılsınız?’’ dedi. Genç kadına baktım ama kendisini ilk defa görüyordum. Şaşkınlığımı fark edince, ‘’ Siz Karamel kedinin sahibisiniz değil mi? Daha önce tanışmak kısmet olmadı. Ben Kemal bakkalın üstündeki dairede oturuyorum.’’
‘’ Şaşkınlığımı mazur görün’’ Diyerek özür dilerken, kadın konuşmasına kaldığı yerden devam etti,
‘’ Biz Karamel’le çok iyi arkadaştık, beni gördü mü hemen yanıma gelip etrafımda dolanmaya başlardı. Bak sana ne göstereceğim..’’ Dedikten sonra telefonunu çıkarıp resimler bölümüne girdi. Bana Karamel’in birçok resmini gösterdi. Açıkçası çok şaşırmıştım. Yüreğim bir kere daha acıyla kavrulmuştu. Biraz daha konuştuktan sonra ayrıldık. Bakkalın önünden geçerken kadınında Kemalle konuştuğunu gördüm. Eve girdikten sonra aklıma Karamel’in resimlerini istemek geldi. Ertesi gün sabah doğru kemal’e gidip durumu anlattıktan sonra, kadından rica edip fotoğrafları bana göndermesini istedim. Sağ olsun hanımefendi öğlene doğru resimleri telefonuma gönderdi. Çok mutlu oldum. Seni hiç unutmayacağım kızım. İnşallah sen de beni unutmazsın. Zaten eninde sonunda bir araya gelip cennetin çayırlarında koşturacağız. Şimdilik hoşça kal yavrum.

11082023*Cuma
Tuğrul Ahmet Pekel