Biliyorum, dedi ihtiyar rüzgârın uğultusuna karışan sesiyle...sustukça hep haklıyım sanacaklar...bilmezler ki
pay edemediklerinin peşinde bir ömür tüketmek istemediğimi...bilmezler ki Süleyman’a bile kalmamış dünya...A oğul...Bilmezler ki Alparslan’ın otağında dövülen demirin İstanbul’un surlarında ses verdiğini...Bilmezler ki Çanakkale’den yeni bir yurt doğduğunu...durdu...ortalığı cır cır böceklerinin sesleri kapladı...dikkat kesildi...Duyuyor musun oğul, dedi...Onların işi bu!...
Rüzgara inat açtı gözlerini ihtiyar...Gözü gözüne sözü sözüne değdi.
Bak oğul ...A oğul...sözüm sanadır..
İnsan bir yana, dünya bir yanadır.

A oğul,
Bağ olmaz ise bağban olmaz,
Özün bile sende kalmaz,
Kırdınsa gönül ocağını,
Bedduası yerde kalmaz.

Son sözüm odur ki oğul,

Öleceksen Hakk derdiyle öl,
Güleceksen boynu bükük ile gül.

M...G...(Küçürek Öyküler)