HATIRLIYOR MUSUN?

Hatırlıyor musun?
Henüz ayrılmıştık sevgili.
Sıcak bir yaranın anında hissedilmediği gibi, hissetmedik ayrılığımızı.
Aradan günler, haftalar, aylar ve yıllar geçtikçe; yavaş yavaş önce anılar, sonra yüzlerimiz silikleşti zihnimizden!
Belki sararan birkaç fotoğraf hatırlatacaktı birbirimize bizi!
Solgun hayallere dönüşecekti vazgeçilmez sandığımız sevgimiz!

Hatırlıyor musun?
Bilmiyorum!
Ekim’di seni bana getiren kader!
Bir zamanlar beş vakit şükrederken, şimdi ben, o güne küfürler ediyorum biliyor musun?

Ki, bende hatırası var diyecek ve neden küfür ettiğimi soracaksın biliyorum!
Tabii ki bu senin doğal hakkın.
Hakkın da, hakkın olmayan nedir biliyor musun?

Elbette hayır.
Kalıbımı basarım bilmiyorsun.
Dur o zaman.
Dinle.
Söyleyeyim!

Mesela; masama oturmasaydın!

Ayrılip giderken, cehennem sıcağı dudaklarınla öpüşmeseydin!

Dahası; ilk başbaşa kaldığımızda sevişmeseydin!

Ama olmadı.
Bütün surları yıktık, bütun kuralları çiğnedik ikimiz!

Yapma dedim.
Yalvardım!
Alıştırma kendine.
Sevişirken; alıştırma o narin tenine.
Düden şelalesi gibi cağlayan terine!

Dinlemedin!..

Ve sonra beni.
Ve sonra sevgiyi.
Ve sonra aşkı katlettin!

Ben öldüm.
Sevgi öldü.
Aşk öldü~!

Şimdi; ister uluslararası seyehate çık, ister Kapadokya kültür turu.
Geç bunları sevdiğim.
Hepsi beni unutmak için bahane!
Sahi seni sevdiğimi hatırlıyor musun?

Efkan ÖTGÜN