Mart ayının son günlerini yaşıyoruz, yağmurlu bir Pazar günü, ramazanın henüz başlarındayız. Çay Bahçesi kapalı. Saat altıdan sonra açılıyor. Yani anlayacağınız, bu gün evde hapiste gibi hissediyorum kendimi. Ne zormuş boş boş oturmak. Bir türlü vakit geçmiyor. Kedilerimden biri hariç hepsi evdeler. Bir köşeye çekilmiş uyuyorlar. Sütlaç’ı merak ediyorum. Arkadaşımın dediğine göre, durumu iyiymiş, yakında eve dönecekmiş. Yani dördüncü kedime de yakında kavuşacağım. Evimin ön kısmını kitabevine dönüştürdüm. Beni en çok mutlu eden şey ise eski müşterilerime yavaş yavaş kavuşuyorum. Vitrinin dış kısmını çiçek bahçesine çevirdim. Komşularım bakamadıkları çiçeklerini getirip bana veriyorlar, ben de onları yeniden canlandırıyorum. İşte arkadaşlarım günlerim bu minval üzerinde geçip gidiyor. Mutlu muyum? Evet, olabildiğim kadar mutluyum.
Siz okuyucularımın da en az benim kadar mutlu olmanız dileği ile yazıma burada nokta koyuyorum.

Hoş kalın
Hoşça kalın


Tuğrul Ahmet Pekel
26032023*Pazar