İlk defa zamanı sardırmak istemiyorum. Anda kalmak istiyorum. Yaşamın kıyısında değil, tam olarak merkezinde olmak istiyorum. Dünyanın kalbinin attığı yerde… Yaşamak istiyorum gelecek günlere inanarak.


Umuda sarıldım. Ekmek, süt ve aşk diledim yeniden. Hayat, her şeye rağmen çok güzel. Yeniden kuşlar cıvıldayacak. Çiçekler açacak yeniden. İnsanlar gülüşecek. İnsanlar kavuşacak yeniden. İçim delicesine bir kavuşma arzusu ile dolu. Kavuşmalı insanlar ekmeğe, ocağa ve dosta.

Bu günü umut olarak addettim. Gözyaşı değil. Tebessüm ve mutluluk olsun hayatımızda. Çığlıkla bölünen uykular yüzünden karanlıklar ile değil gün ışığı ile dolsun içerisi.


Yerine koyamadığım bir sürü şey arasından kalan ömrümü tamir ve tahlil ediyorum. Hamd ve şükür ile dua ederek geçiyorum gecenin ipinden. Duygular perspektifinde kifayetsizlikler dolusu içim. Sarsıntılar sonrası kabul ediyorum. Tamam diyorum. Bu da Allah’tan. Allah’ın Hikmetinden sual olunmaz.

...

-Mahvash-