Güzel ülkemde hepimiz bir diğerimiz tarafından yaftalandık dostlar. Kimse insan olarak göremiyor bir diğerini. Maaelesef hepimiz bir diğerimize göre şucuyuz, bucuyuz.

Şeklimize göre yaftalanıyoruz, konuşmamıza göre kategorize ediliyoruz, hakkımızda söyelenenlere göre gruplandırılıyoruz. Hepimiz zihnlerde oluşturulan, dillerden düşürülmeyen bir kümeye yerleştirildik. Bir defa sokulduk ya, bu kümelerden çıkış da mümkün değil artık. Kümeye koyan seni çıkaramaz ki, çıkış onun iradesiyle olur; ama onun da iradesi bunu yaptırmaz. O da iradesine göre hareket edemez; zira kendi kümesindekiler o iradeye ipotek koymuştur çoktan.

Hepimiz bir diğerimize göre maalesef aptalız, hainiz, beyni kiraya verilmişiz, körüz, sağırız, teröristiz, kanmışız, yanmışız...
Yapmayın dostlar! Böyle yaparak şu cennet yurdu, Anadolu’yu yaşanmaz topraklara dönüştürdük. Şimdi hiçbirimiz mesut, mutlu, bahtiyar değiliz.

İnsan kardeşim, ben de insanım biliyor musun? Bak Mehmet de insan, Dilan da; Fenerbahçeli de, Trabzonlu da; o partili de bu partili de; hatta yemin ederim bu Kürtler de insan, Ermeniler, Batılılar bile.

Aynı güneşin ışığıyla aydınlanıyoruz, aynı göğün altında yaşıyoruz. Hepimiz toprak olacağız. Değmez birbirimizi üzmeye. Ömür ancak sevmeye yeter, nefret etmek için çok kısa.