Mesafeler büyütür hasreti
Biraz uyku hırsızı gamlı geceler
Biraz düş kırığı gün yüzü
Ömür bir su çiçeği
Can’sa toprak mahsulü
Yıllar yitirir umudu
Aşkı göz yaşı besler
Hep kaldığı yerden başlamaz bitenler
Ve dönmez bir daha bir kez gidenler
Önce duygular ölür anılar sonra


Kaç kadeh kırılır şarkılarda bilmem
Kaç umut yiter onu da bilmem
Şair değilim ki ben
Tütsü kokan mısraları aldatama’m
Ağlat’amam bahar vurgunu çiçekleri mevsimsiz
Kaç şiir busesi gördüm yanakların da
Kaç tılsımlı büyü bozumu bakışın oldu
önce rüyalarıma girdin
sonra hülyalarım’a
Hangi iblis yanlısı melek ihanet etti dualarım’a
Yakarış’ım neden kimsesiz kaldı bu kadar
Neden düştü cemrelerin uzaklarım’a
Neden yoksun yada neden eskiyor hatıralar
Şimdi anlıyorum işte önce duygular ölür
Sonra anılar

Şimdi Vitrin acısı hatıralar
Taşıyorum kalbim de
Koynumda Yorgun düşler
Hangi avcı vurmadı ki
Pervazında Kuş’umu
Hangi kabus seyretmedi
Uykularda kayboluşumu
Bilmem kaç satır arası’ydı ki ömür
Hangi zindan vardı hasretinden karanlık
Hangi kış hangi zemheri,
sensizlik Kadar soğuk

Bilmem hangi mühür vurdu seni kalbime
Hangi yaylım ateşin de sana sığındım
Gözü yaşlı ve telaşlı
Hangi vaktin hüznü ile girdim koynuna hayal
Hangi kaypak yıldızdan diledim seni
Bir deniz karidesi aşkını
Bir uskumru rüyasına kim meze etti
Hangi hamsi beyin’linin suçu’ydu
Deniz yosunu gözlerine rüzgar da yelken açmak
Hangi güvertenin güveniydi kollarında dolaşmak

En çokta
Toprak kokan saçların vurdu Topraktan yaratılan benliğimi
dilsiz bir şiirin böğrün de Tutuldum ben sana
Oysa Şair değilim ki ben
Şu cam sil göz yaşlarımı hangi söze vurayım şimdi
Beni hangi dilde sussam anlarsın
İçim de kırık can parçaları Avucumda kan pıhtısı aşk
Bilmem
Hangi yağmur yıkar seni içim de göz yaşlarına

Bilmem Kaç meltem okşar şimdi siyah zülüf’lerini
Şehvet düşkünü kaç parmak dolanır boynunda
Bende uçurumlar büyür ölüm hayat doğurur
Gözlerim de
Önce duygular ölür anılar sonra bende