Yaşamak, kuşlarla ilgili değil.
Kuşlar ne yapsın?
...



Neden yoksun?


Hayat, tatlı su kadar tek nefeste içilen bir bade değil. Değil.! Bu yüzden neden yoksun? Ya hiç var olmadın ya da rastlamak için sana çok geç kaldım. Göğün altında nefeslerin tutulduğu o büyük yeryüzü, büyük insanların büyük kavgalarıyla zamanın yön değiştirdiği bir mevta oldu. Hayat kavgasında yaşamayı öğrendik. Yalnızlığı öğrendik. Yeri geldiğinde tek başına süpürdük avluyu. Yeri geldiğinde olmamış bir hayal için ağlamadık. Ama hayallerimiz için yola çıktık. Sence de öyle değil mi?

Çiçek kokusuyla ılgıt ılgıt estiği vakit rüzgâr, beni çağırmana gerek kalmayacak. Bil ki ben pembe çiçeklerin açıldığı beyaz topraklı tepede seni selamlayacağım.

Hangi yola gider bir çocuk? Ve o çocuk yeşilin ya da mavinin kadrini bilir mi? Neden yoksun? Senin için daha kaç defa ışığı söndürmeliyim. Yokluğun resminde fırça darbeleri seni işaret ediyor kalbime. Ve dayanılmaz hüznü yüzünden kalbim, bir kez daha duvarların ardında heybetli süslü caddelere nazır büyüttü endişesini. Yağmur altında en uzun geceyi geçirdi belki.

Anladım.
Varoluşun doğasında var bazı şeyler.
Yol ayrımı gerek yeni buluşlara.

Seni sana anlatıyorum. Neden yoksun? Pek yoruldu kalbim incisini saklarken incitmemek için kabuğunu. Bir vaveyla ile koparıldı toprağından çiçek. Küstürdük hem herkesi hem de mevsimleri.

Seni arıyorum yağmur altında. Özlemle… Sen olmadan olmuyor hayat. Son bir çılgınlıktı seni arzulamak. İliklerime kadar ıslağım. Neden yoksun?

Rüzgar hoyrat esiyor. Güller vatansız. Her yere çöktü sis. Taşıyamıyorum gri yüzünü dünyanın. Anlayamıyorum, nasıl sökülüyor köklerinden ağaç. Nasıl bir fırtınadır dinmiyor. Bak, ellerim nasır tutmuş çürük sandalyeler ve dertsiz şiirler yüzünden.

Kalbimin odalarını süsler içinde fakat harabe bil.
Titreyen elleri buram buram zencefil kokan yaralı, sen yoksun.
Bu hiç fark etmez.

Seni tanımam mümkün değil.







-Mahvash-