Hava sıcaktı.Sanki güneş beynimin tam yakınındaydı.Sıcaktan bunalıp eve girdim.Girmemle birlikte kedinin acı bir şekilde miyavlamasını duydum.Baktım ki kedi miyavlayarak dışarı kaçtı arkasından nenem geldi elinde sopayla.Yüzünde sinirli bir ifade vardı.Bana şöyle dedi:"Bakar mısın şu kedinin yaptığına, nasıl da yaptığım yemeği dökmüş!" Ben de neneme şöyle dedim :"Ona vurdun mu?"Nenem de şöyle dedi: "Vurmasaydım aynısını bir daha yapardı." Ben" Onun da bir canı var değil mi?""Evet haklısın oğlum." dedi nenem ve konu kapandı.




Biraz şiir yazayım dedim, yazmak içimden gelmedi .Çünkü kedi olayından sonra kedinin durumuna bayağı bir üzüldüğüm için kendimi toparlamam gerekti.Onun için nenemin eski albümüne baktım. Albümün içinde bir fotoğrafa rastladım. Fotoğraf ölen annemin fotoğrafıydı ve eski anılarım canlandı gözümün önünde. Gözlerim doldu ve tam o anda nenem köpüklü elleriyle içeri girdi.: Ben de seni arıyordum."" Yemeğe gelmeyecek misin ?"Ben de "Geliyorum birazdan."dedim ve gözyaşlarımı silerek masaya doğru gittim. Dedem o sırada not alıyordu bir deftere. Geldiğimi farkedince"Gel oğlum masaya oturalım."dedi nenemi çağırdı.Mutlu bir şekilde masaya oturup yemeğimizi yemeye başladık.




Sabahleyin "Ağlama oğlum.Neden ağlıyorsun? Ağlama bitanem" diyen bir sesle uyandım.Anladım rüya gördüğümü ve gerçekten de gözyaşlarım akıyordu. Hiç görmediğim annem bana rüyamda o sözleri söylemişti. Ben hep annemi görmeyi arzuluyordum ama o yoktu ve rüyalarımda görüyordum onu. Allah hiç kimseyi anasız babasız bırakmasın diyordum içimden. Sonra uykuya dalmışım düşüncelerden yorulup. Nenemin sesiyle uyandım"Hadi oğlum diyordu,kahvaltıya çağırıyordu nenem. Masaya oturdum acele acele kahvaltımı yaptım çünkü bugün okulum başlıyordu. Çantamı toparladım nenem ve dedemle vedalaşıp çıktım. Giderken şöyle bir arkama baktım,içimden"Elveda Dutluk, elveda nene,elveda dede"dedim ve arkamı dönüp yürümeye devam ettim.