“Susma paylarında
Sığmaz olur devasa limanlara
Susmaz olur hesapsızlığı insanın...”

Aslında ağlanacak halimize gülüyoruz masallarındayız toplumca! Yoksa kolay hep aynı ezbere yemin bozmak… Ne kadar karın ağrısı varsa ortada, herkes şikayetçi. Bozuk yoldan, hava kirliliğine, fabrika yoksunluğundan, avm’lerin çokluğuna kadar.
Kanıksanmış, sanki hayatlarımız üzerine monte edilmiş önce onlar vardı biz sonra geldik gibi. Hadi yaşayın bu sorunlarla beraber veya siz bozdunuz aslında her şey kırık dökük değildi de bizimle kırılmış gibi…

Din ile siyasetle, yapay gündemlerle akıl bulanıklığı yaşarken insanoğlu, bir zamanlar ortaçağda yüz binlerle ifade edilen insan ölümünden fazlasını veriyoruz bugünlerde toprağa ne acı!

Cinayetlerle, şiddetle, tecavüzlerle ve durduk yere kaybolanlarla kimsesiz mezarlığına dönmüş Türkiye hatta dünya; bir hapla, bir diziyle, bir indirimle uyumuş nesil en güzel uykularında üstelik sırtları ne bir döşek ne bir yorgan görmeden. Avuntusu bol bir yaşamın şaşaalı hayatına karın gurultusu saklı iştirakçileriyiz sadece...

Burnumuzun dibinde savaş, sağ yanağımızda yalnızlık, uçkurumuzda tecavüz!

Sistem sizi ayakta en güler yüzlü haliyle karşılar.
Sizi, siz olduğunuz palavrasıyla kabul eder.
Yavaş yavaş içinize işlemeye, kendine / kendisine benzetmeye başlar.
Sizden geriye hiç bir şey kalmayana dek kullanır.
Ya değişir onun kulu kölesi olur ya da dış kapının yolcusu... Utanmazlar bir de özgürlük alanlarınıza tecavüz edip haklı bir kılıf uydururlar.
Sistem robotik insanlar yaratır düşünmeyen, sorgulamayan, konuşmayan...

Uyu...
Uyu...
Uyu...

Uyuma veya uyanma tercih(i) sizin!
Siz diyorsam nezaketimden yoksa kalabalık içindeki yalnızlığına işaret ediyorum sadece... Neyse geçiyor, ömründen alındıkça küçük hayallerin, büyüdükçe sen öldürüyorsun ya kendini an be an... Alınma tek değilsin bak binlerce tek var senden peki senin farkın ne? Farkına var, uyan!