Gönül Dili, sözcüklere, kelimelere ihtiyaç duymadan kişilerin birbirini anlamasıdır...
Konuşmak her ne kadar ihtiyaç olsada, anlamak ve anlaşılmak biz insanlar için daha önemlidir...
Aynı duygular içinde olanlar daha iyi anlaşır..
Duygular sese yansır, bazen coşar, bazen durulur...
Ses tonu kişinin hangi duygular içinde olduğunu gösteren en iyi, en doğru sonucu verir. Sakin insanların genellikle ses tonu düşük, ve bu sebeple de, rahatlatıcı bir etkisi vardır. Endişeli insanların kendilerine has bütün karakterleri sesine yansır..
Böylece karşısındaki insanı, rahatsız ve huzursuz eder..
Bilirsiniz; "Dil" eski Türkçemiz de “Gönül” olarak bilinir...
Gönülden dile, dilden gönüle sadık ve salim bir yol vardır...
Bazen bir ses, sizi ruhunuzun derinliklerine kadar alır götürür...
"Yürekten gelen, yüreğe dokunur" sözü bunun en iyi örneğidir...
Gönül dili, Sevgi dilidir, muhabbet ve güven dilidir... Birbirini seven iki insan söze bile ihtiyaç duymadan, gönülden konuşabilirler...
Gönüller birbirinden uzaklaştıkça da, seslerini duyurmak için bağırırlar...
Kimi zaman bunun adı kavga olsa da; hakikatte gönüllerin birbirinden uzak kalmasının göstergesidir yaşananlar...
Gönlü besleyen dilin aslı, güzel ve naif sözlerdir...
Sevdiğinize söylediğiniz her sihirli sözcük onu manevi olarak doyurur ve itminana erdirir...
Acıkan sadece mideler değil, gönüller de acıkır, dillerde susar...
Şairin dediği gibi;
Tatlı dile güler yüze Doyulur mu?
Aşk ile bakışan göze Doyulur mu ?..
Elbette doyulmaz...
Ruhu doymayan insanların, nefsini doyurmak çok zordur...

Ateş nasıl ki demiri eritir, işlenmeye hazır hale getirir ise, aşk da kaya gibi sert /taş gönülleri yumuşatır, kıvama getirir...
Aşk öyle bir hakikat nurudur ki, aşkın nuru ateşin narından daha etkilidir...

’’İnsanın gönül terazisinin kefeleri ;
Biri Dili , biri Gözü’dür ...
Ya Susarak Tartar , ya da Ağlayarak.’’

Necla Polat Hasbutcu ✍️