Okul gezilerinin tadına doyum olmuyor.Bu sene de Fatih’in emaneti İstanbul’u gezelim diye karar aldık,Bir bayram tatilini de denk getirerek üç gün gezecektik İstanbulu.Zamandan kazanalım diye gece çıkmıştık.Çok neşeli bir şekilde yolculuğumuz devam etti.Fıkralar anlatarak,şarkılar ve türküler söyleyerek sabah İstanbul’a ulaşmıştık.Kahvaltımızı Çamlıca’da yaptıktan sonra doğruca bize ayrılan Beşiktaş’taki bir okulun pansiyonuna yerleştik.Yerlerimiz belli olduktan sonra hep beraber İstanbul’u gezmeye başladık.Gezmeyle biter miydi koca İstanbul?...
O gün;filmleriyle bize tarihimizi sevdiren rahmetli Cüneyt Arkın’ın ’Malkoçoğlu’ fimin’in çekildiği Yerebatan Sarnıcından tutunda,usta mimar Mimar Sinan’ın yaptığı camileri,Ayasofyayı,müzeleri ve görülmesi gereken tüm yerleri gezmiştik.Ertesi gün de feribotla bir deniz gezisi yapmıştık.Son güne ise Dolamabahçe Sarayını ayırmıştık.
Dolmabahçe Sarayının önüne gittiğimizde acayip bir kalabalık vardı.Millet akın akın’Sarayı’görmeye giriyordu.Elimde Valiliğin resmi yazısı vardı.Hemen oradaki yetkilinin yanına gittim.
-Efendim,biz Alaca Mehmet Çelik Anadolu Lisesinden öğrencilerimizi geziye getirdik.Son gün olarak burayı da gezdikten sonra döneceğiz.
-Bugün izin veremem,görüyorsunuz çok kalabalık...
-Peki,başka kimle görüşebilirim
-Baş komiserim ilerde,istersen onla görüş!
Çaresiz bir şekilde,elimde dosyayla onun yanına gittim.Ona da aynı şeyleri anlattıktan sonra;
-Size ön kapıda ne dediler.
-Çok kalabalık bugün giremezsiniz...
Bir mümkünü yok mu?
Yok!..
_Acaba,sizden başka bir yetkili yok mu?
-Var
Bayağı bir ümit daha doğmuşcasına sevindim...
-ilerideki binada Emniyet amirimiz var.
(Dosya elimde onun yanına da gittim ve olanları anlatım)
-Sana iki yerde olmaz demişler,ne diye buraya geldin?
(Artık son kozumu oynayacaktım,elimi yüzüme aldım veee...)
-Bu çocukların velilerinden izin taahhütnamesi alırken Ulu Önder Atatürk’ün son günlerini geçirdiği ve vefat ettiği Dolmabahçe Sarayını gezdireceğime söz verdim.Ben şimdi o velilere ne diyeceğim?Lütfen!... Anlayışınıza sığınıyorum...
-olmaz kardeşim olmaz!..
(Tam arkamı dönmüş gidiyordum ki...)
-Dur,hepiniz birden giremezsiniz,on’arlı gruplar halinde gidin gezin!...
(Hem sevinmiş hem de şaşırmıştım,Teşekkür ettikten sonra izin kağıdını da alarak yanından ayrıldım.)
-Arkadaşlar,olmadı herhalde diyerek yüzüme üzgün üzgün bakıyorlardı.
-Haydi giriyoruz.( herkes çok sevinmişti)
Ve böylece Dolmabahçe Sarayını da gezdikten sonra Alaca’ya döndük...
’Biliyordum ki,her hareket mutluluğu getirmez ;ama her mutluluğun arkasında bir hareket vardır.
Sağlıcakla kalın!...
Abdurrahman KAHRAMAN