İSMAİL HABİB SEVÜK KİMDİR?
1892 Edremit’te doğdu, 17 Ocak 1954’te İstanbul’da öldü. Bazı yazılarında Sevüt Tekin, Münekkidin-i Askerî, Elif-Ha, Se-Te, Hikayeci imzalarını kullandı. Bursa müstear İdadisini sonra İstanbul Hukuk Fakültesini bitirdi. Edebiyat öğretmenliği, maarif müdürlüğü ve milletvekilliği görevlerinde bulundu. “Maarif”, “Memleket” dergilerini çıkardı, 1918’de İzmir’in işgali üzerine Milli Mücadeleye katıldı. Balıkesir’de İzmir’e Doğru dergisini yönetti. 1927’den sonra Adana Bölgesi Maarif Emini olarak çalıştı. Son görev yeri Galatasaray Lisesi edebiyat öğretmenliğidir. 1943’te Sinop milletvekili oldu. Türk edebiyatı tarihi ve Avrupa edebiyatı tarihi konularında yapmış olduğu çalışmalarla tanındı. İsmail Habib Sevük; kişisel gözleme dayalı, renkli, kıvrak bir anlatımı; bilgiden, fikirden kuvvet alan edebî sanatlarla yüklü bir üslûbu vardır. Şöyle der: “Ne büyük ırklar kan karışımından, ne de büyük diller kelime karışımından korkarlar. Türkçe büyük dildir. Irkımıza bu kadar kan karışmasına rağmen, bu millet nasıl Türkse dil de şarktan ve garptan alıp kendisine malettiği o kadar kelimelere rağmen Türkçedir. Dilde hiç yabancı kelime bırakmak istemeyiş dile hizmet değil, aksine, dile güvenmemek olur. Dile güvenenlerdir ki ona hürmet ediyorlar… Sanatın güldürdüğü gülünç de olsa sevilendir, sövülen değil.” Tanpınar’a göre: “İsmail Habib, edebiyat ve şiir aşkını bir nevi din hâline yahut daha sıkı bir şart haline sokmuştu. Bir insanla dost olması için onun şiirden anlaması kâfi değildi, hayatında şiirin hâkim olması lâzımdı. Türk tarihi için de böyleydi. İmparatorluğun güzel günleri onun rüya cenneti idi.”