Tam da şimdi bu saatte narkozdan uyandı, annelik duyguları uyanamayan bir kadın…


Ve ben seni ilk kez gördüm, kucağıma aldım. Dünyanın en güzel duygusuydu bu bana yaşattığın… Kollarımda minicik bir şey, kalbi kalbimde atıyor, gözleri parlak bir cam gibi bana bakıyor, beni tanımaya çalışıyor. Sana ilk kez sarılışımın, seni ilk kez öpüşümün, koklayışımın, yaratıcının lütfettiği bu güzel armağana şükredişimin anlık saatidir bu.

Biliyor musun o gün ne hissettiysem şimdi şuan da aynı şeyleri hissediyorum. Sana olan sevgimin derecesi ölçülemez, her ne kadar eli kalem tutan biri olsam da bunu anlatmaya hiçbir kelimem yetmez. Bana ait, benim hücrelerimden bir parça olduğuna inandığımsın.

Evet ,evet… Annelik ve teyzelik vasıfları arasında sıkışık kaldığım o derin girdaptan beni kurtaran kahramanım, adımın önüne o yüce sıfatı layık görüp beni kutsayanımsın.

Sen bendensin ve şu gelip geçici olduğumuz yalan dünyada annelik yapmaktan hiçbir zaman pişman olmadığım tek gerçeksin.

Şimdi bana yol, yoldaş; şimdi bana sırtını hiçbir zaman dönmeyen yüzü güleç bir arkadaş, şimdi bana sıkıntımı paylaşan bir sırdaş olmuşsun.

Bugün videokasetlerini izledim saatlerce, başa alıp alıp…
Anaokulu günlerin, altı yaşındaki hallerin…
Cırcır böceği gibiydi sesin, yavrum…
Bıcır bıcır hareketli hallerin, oynayışın, zıplayışın, dans edişin…

“Kırda rengârenk çiçekler açmış
Al al gelincik, beyaz papatya.”

Üzerinde çokça çalıştığımız şarkının ilk dizeleri..

İnsan bir çocuk şarkısı dinlerken ağlar mı?

İnanılmaz bir duygusallık kapladı içimi…
O gün ilk gösteriye çıkışın… Şimdilerde üniversitelisin…

Biyolojik annen olsam bundan daha fazla gurur duyamazdım seninle.
Bugün bir kez daha yaratıcıya şükran duyuyorum …
Ve sana benim biriciğim, sonsuz kere teşekkür ediyorum.
Annelik duygusunu tüm hücrelerimde hissettirip, yaşattığın için.


Yirmi yıl önce tam da şimdi bu saatte narkozdan uyandı,
annelik duyguları o gün bugündür halen uyuyan bir kadın…


EbRuAsya//