Uzun sene oldu yazmıyorum buraya.
İç geçirmedim sanmayın hiç.
Her zaman geçmişe takılınır aslında onu farkettim diyelim.
Aslında geçmiş, şimdi ve gelecek bir.
Bir an hepsi düşünülür, hatırlanır, sevilir.
Geçmişinden uzaklaşınca ayrılmış olamazsın ki…
İnsan sevdiğinden, sevmediğinden, umursamadığından, tüm herşeyden ayrılır da geçmişinden ayrılamaz ki…
Geleceğinden de ayrılamazsın…
Ayrılmamalıyızdır belki…
Geçmişi hatırlamak, şimdiyi yaşamak, geleceği düşünmek hayatın belki de ilk parçası olabilir mi?

Uzun uzun yazıyorum yine okuyan olmayacak belki de…
Artık insanlar okumuyor değil ama sıkılıyor uzun uzun ne öyle…
Twitter karakter kısıtlaması boşuna yapılmadı tabi bu işin uzmanları çözmüşler insanları…

Neyse ne ben twitterda yazıyorum ne de burası öyle bir yer…

Üç noktalı yazdığımı şimdi farkettim. Yılmaz Özdil köşe yazılarına benziyor gitgide yazı.

En iyisi bir kaç yıldan önce görüşmek üzere deyip ayrılmak.