How many passengers are on the train?

.
Üniversitedeki İngilizce öğretmenimiz kalıplaşmış cümleler öğretirdi. Topu topu 40-50 cümle. Tümünü ezberlemiştik mecburen.
Erkeksen ezberleme.
Nasıl geçeceksin.
Zavallı Osman Bayat garibim ezberleyemediği için okulu tam 10 yılda bitirebilmişti sırf İngilizce yüzünden. Mekânı cennet olsun. O da İngilizceci emekliye ayrıldığı için.
O cümlelerden hiç unutamadığım birisi “How many passengers are on the train?” Trende kaç yolcu var. Birisi de “A young married couple moved in next door.” Genç evli bir çift bitişiğimize taşındı.
Düşünün öğrendiğiniz engin İngilizcenizle İngiltere’ye Amerika’ya gittiniz. Lokanta da yemek yiyeceksiniz. Garsona “A young married couple moved in next door” diyorsunuz.
Garson afallıyor.
“Ulan bu süper İngilizceyi nerede öğrenmiş bu! Benden güzel İngilizce konuşuyor.”
Sonrasında gelsin kebaplar, tatlılar!
Bir adres soruyorsunuz. “Pardon, how many passengers are on the train?..”

Bizim evimizde komşuyla ebeveyn yatak odalarımız bitişik. Sırt sırta. Yataklarımız da sırt sırta. Elektrik tesisatını ona göre konumlandırdık çünkü. Başlarımız arasındaki max mesafe 35 cm.
Aramızdaki duvar ses geçirmez.
Nerden mi biliyorum?
E buranın şantiye şefi bendim be ya. Özel tuğla aldık taa Bartın’lardan. Ses ve ısı yalıtımlı. 25 cm kalınlıkta. Öyle yaptık özellikle. “Ses geçirmez!”

Bitişiğimizde yaşlı bir çift otururdu. 20 yıldır hiç ses duymazdık. Bizim aramızdaki duvar görevini tam görürdü. Birer yıl arayla ikisi de vefat etti. 85-90 yaşlarında falan. Mekanları cennet olsun.
Hiçbir kötülüklerini görmedik. Oğlunun ihtiyacı yokmuş. Evi kiraya verdi.

Nisan başlarında “A young married couple moved in next door” oldu. İki de küçük kızları var.
O günden bu yana her gün sabah saat 7-8 arasında ebeveyn banyosunun lamba anahtarı “ÇAT” ardından su sesi.
Arkadaş her gün mü çat ya.
Konuşmalar falan duyulmuyor ama o kısımda "Çat."
Bizim aradaki duvarın lamba anahtarı bölgesinde fazla ses yalıtım özelliği yokmuş galiba!

Suat Zobu