Zamanın tozlu sayfalarındaki kirlerden arınıp buluyorum bendeki seni. Tan yeri ağarıp gün uyanırken görüyorum dağların heybetinde seni. Seni göremeyen hilkatim tahayyül ederken gece kamerde saklı çehreni.
Kızgın çöllerin yakıcı güneşinde alnındaki zarafetten tanıyor seni...

Kaybolmuşum sensiz akıp giden yılların seni özleyen çırpınışında. Rüzgarda saklı kokunu sayıklarken gül bahçesi arıyorum yakınlarda. Çağlar boyunca yankılanan merhametinin sıcak tesellisi zaten hep aklımda. Ve bir sen saklısın sana susayan buğulanmış gözlerimin ardında. Adını anarken titreyen kalbim, firak ateşinde yanan bedenimde. Gülümseyen yüzün doğuyor yetim kalmış gecelerime. Zulmetin virane yollarında, dalaletin hırs dolu pençesinde .Beklediğim sen, özlediğim sen bir parçadır benliğimde aşktan öte.

Buz kesen suretler,
kalabalığın zifiri karanlığını örtüyor ruhumun üzerine. Bekliyorum aydınlık diyarlara hasret, sensiz virane benliğimle. Semada bulutlar dağılırken yadıma düşüyor adın masumane. Ardından sesleniyor varlığın huzura gebe günler tutsaklıktan azade..

Ve sonra saba rüzgarında serpilen goncaların esintisinde kaybolan ben, ebediyete dek dimağımda sen..

ZEYNEP SENA DOĞANTEKİN