Sulara ay vururken dünya tam benim istediğim gibi olur ve bir tenhalık basar ortalığı...Sessizlik bir söz olur ve bin türlü yorum getirir insanın aklına...Kırgın bakışların değdiği gövdeler bir bir yere düşer ve insanlar vicdanlarını n ayak seslerini daha çok duyarlar o saatlerde...Ölüm ve hayat arasındaki çizgi daha çok incelir ve insanlar böyle vakitlerde geçip giden ömürleri üstüne daha çok düşünürler. Ve belki de düştükleri çıkmazdan kurtulamaz ve hayatı terk ederler. Ve Behçet Necatigil usta, onlara der ki;

’’Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek
Yılların telaşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi.’’

Ölüm ki; karşısında en iyi cevap susmaktır. Çünkü bütün sesleri kesen bütün duyguları bir anda sona erdiren ve bütün cevapları geçersiz kılıp bütün soruları karşılıksız bırakandır ölüm...Onun gelişiyle zaman durur, mekan önemini yitirir ve yokluk; zaferini ilan eder. Her gün onun gücü karşısında eğilmeye, kaybetmeye mahkumdur.

Oki; her an her yerdedir ve her an her yerde ortaya çıkabilir. Hiçbir varlık bundan azade olamaz.



Ve hüzün; en büyük, en ağır, en anlamlı ve en geçerli tarifini ölümde bulur. Yalvarır hüznün diliyle ölüm...Beni düşün, beni an, benden taraf ol. Beni dinle, beni söyle...Beni anlat seni anlamayanlara benim dilimle...Benden haber ver hayatın hep geniş yanından at koşturanlara. ..Hayatın sıkıştıran yüzünden haberdar olmak istemeyenlere...Ara sıra da olsa bunu yap. Dille yap, bakışla yap, yazıyla yap, en çok ta şiirle yap. Pablo Nerudanın dizelerindeki gibi:

’’
...

Bu gece en hüzünlü şiirleri yazabilirim
Böyle gecelerdeydi ağaçlar beyaz olur
Artık ne ben öyleyim ne de eski geceler

Sesim arar rüzgarı ona ulaşmak için
Şimdi sevmiyorum ya, eskidendi sevmeler

Sevmiyorum doğrudur, yürek bu hala sever
Sevmek kısa sürdüyse unutmak uzun sürer

Budur bana verdiği acıların en sonu
Sondur bu onun için yazacağım dizeler.

...