Bizim mahallemizden bakıldığında sizin mahalleniz pek bilinemez, tahmin edilemez. İçeride ne oluyor bitiyor, ne düşünülüyor, ne üretiliyor, nasıl bakılıyor, karşıdaki nasıl görülüyor pek fikir sahibi olunamaz. Şu bir gerçek ki sizin mahalle de bizimkinden farksızdır. Tıpa tıp benzerdir. Siz de konumlanmışsınız, pozisyon almışsınız, pusu vaziyetindesiniz, fırsat kollamaktasınız, hesap düşüncesindesiniz.
……………………….

Mahalleler belirlendiğinde, o kulvara girildiğinde, kuyuya düşüldüğünde oradan çıkış yoktur. Belki biraz esnetir gevşetirsiniz, zaman zaman sıklaştırışınız ama kolay kolay kendinizi kurtaramazsınız. Nefes alamazsınız, ferahlayamazsınız, boğulup kalırsınız.
……………………….

Mahalleli olmak insan doğasına uymayan şeydir. İnsan kendi hür iradesine bırakılmış olsa bir yere sığınma ihtiyacı duymaz. Kendisini bir yerlere yamamaz. Ancak şartlar öyle oluşturulur, öyle hazır hale getirilir ki ister istemez kendinizi bu yapının içinde bulursunuz. Bu işin öncüleri önderleri, çıkar ve kazanç sağlamak isteyenleri, ikbalde yer edinmek arzusunda olanları sizi bizi onu bu mahallenin fedaileri yaparlar.
……………………….

Şartlar öyle hazırlanır, alan o kadar daraltılır ki bir çıkış yolu bulamazsınız. Tek başınıza yolunuzu tayin edemez ayakta kalamazsınız. Kapana kısılırsınız. Mutlaka sığınacak bir yer ararsınız. Kucaklarına düşersiniz.
……………………….

Mahalleler çok tehlikelidir. Adeta gece karanlığı, yer altındaki delhizler gibidir. Hasan Sabbah’ın Alamut’unun benzeridirler. O nedenle mümkünse mahalleli olmayalım. Kabilecilik yapmayalım. Klan kültüründen uzak olalım. Cemaat değil cemiyet olalım. Hür ve özgür toplum olalım.


Kemal SEYFİ
23.03.2022