Araba bir ihtiyaç olunca,herkes almak zorunda kaldı.Ben de arabamı yeni almıştım.Parklar paralı olduğu için genelde boş bulduğumuz bir yere koyuyorduk arabamızı fakat hemen bir zorba yanımızda bitiyordu.’burası da paralı’deyip başımızda bekliyordu. Bu da çok zorumuza gidiyordu tabi.Aslında boş bir alan ya da bir cadde kenarıydı.Asla paralı değildi.’Bilet kes’dediğimizde, yok bilet diyordu’.Para vermek istemediğimiz zamanda korkuyorduk.arabamıza bir şey yapar diye.Çaresiz ya para veriyor ya da başka bir yere çekiyorduk.Yine günlerden bir gün:Arkadaşımla arabaya binmiş biraz dolaştıktan sonra bir park yeri aramaya başlamıştım.Neyse boş bir alan buldum ve arabamı oraya çektim.Hemen yine bir park yeri zorbası,başıma dikildi.’Burası da paralı’ demez mi?Sinirlenmiştim ama belli etmedim.Sert bir sesle ’resmi’ dedim.Şöyle bir dolandı arabanın etrafında;’ bunun neresi resmi’ dedi. Tabi haklıydı,plaka resmi değildi.Yanımda duran arkadaşım da şaşırmıştı.Park zorbasını yanıma çağırdım,cebimden çıkardığım öğretmen kimliğini biraz geriden ona gösterdim. ’Bak buna dedim,sadece araba mı resmi olur,ben gelene kadar dikkat et arabaya bir şey olmasın’ dedim.Adam şaşırmıştı,halinden cahil birisi olduğu belliydi.Galiba beni polis ya da görevli biri zannetmişti.’Olur efendim,siz hiç merak etmeyin,gözüm gibi bakarım’Arkadaşa dönüp;’hadi yürü gidelim’ dedim.Böylece o zorbaya bir ders vermek istemiştim.Bu durum maalesef bizim ülkemizin içinden çıkılmaz bir durumu.İnşallah yetkililerimiz ya da belediyelerimiz bu duruma bir çare bulurlar.Herkesin gönül rahatlığıyla arabasını park ettiği,güvenilir bir ortamda yaşamak dileğiyle...
Abdurrahman KAHRAMAN