---Şöyle açılıp dere tarlaya doğru gitmek, Öz’ün iki yakasındaki Beylik tarlalarını, Kötü yolu, Kabile’nin kavağını, sazlığı, düzlükleri, bayırları, gezmek, boyumu aşan ekin başaklarını görmek istedim içimden bugün; nafile! Mevsim kış, ömrüm kıştı!
---Nerde biçilmiş yoncalık görsem kanar topuklarım zaten! Delice Çayı’nın berraklığında saklı çocukluğum nasıl da geçti, nasıl eriştim menzile, bilemem! Neyi hayal ettimse kısmetten ötesi yok! Kepek bitmek üzere, göründü ambarın dibi. “Bir Varmış, Bir Yokmuş.” sanki bir masal gibi.
---Aralık çat ayazında özlemle akarken sular... Dizginler bende olsa, elimde olsa yular, Delisülüğ’ün değirmenine sürsem atları. İki şinik keletelik un öğütsem. Gürden’den tandır getirsem arabamla, abam sevinse. Üç bin yıllık mezarını seyretsem Roma’nın. Çağlar, çağı kovalar. Değişmez devri devranın çarkı, öğütür sevdiklerimizi durmaksızın. Bu fırtına, bu tipi dineceğe benzemez, Feleğ’in çemberinden geçiyoruz bir bir. İmkânsızdır biçilmişi uzatmak. Çırpınışlar boşadır!..

Ne demiş;
Felahiyeli Âşık İnneler Hafız (Mehmet Mutlu)...

ÇAREN Mİ VAR?

Gururlanma insanoğlu.
Ölmemeğe çaren mi var?
Hazan görmüş bir gül gibi
Solmamağa çaren mi var?

Hayat denen dolap döner
Bütün mahlûk ona biner
Yağın biter, kandil söner
Sönmemeğe çaren mi var?

Hiç aldanma mülke, mala
Gitmez isen doğru yola
Canını Azrail ala
Vermemeğe çaren mi var?

Düşünmezsin hiç ölmeyi
Terketmiyon hiç gülmeyi
Yakası yok, ak gömleği
Giymemeğe çaren mi var

Mehmet Mutlu (İnneler Havuz (1914-1984),
Felahiye-Kayseri.

Mühim Not: Bu ilahinin söz yazarı aşığımdır biline. bu ilahi sözü anonim değil!...