"Senden sonra her şey değişti. Hayatımda sen eksikliği var. Hayata olan tutumum azaldı, yaşam enerjimi hiç sorma.. Beni hayatta tutan tek sendin meleğim. Sana her zaman meleğim derdim.. Ait olduğun yere gittin. Bu kadar erken göçeceğini bilseydim, o çok gitmek istediğin İzmir’e gitmeyi ertelemez, bir dediğini iki etmezdim. Kaybedince bir şeylerin farkına varmam solumda ki sızıyı arttırıyor. Nefes almak için mezarına gelmeye başladığımda anladım, bu dünyaya yenildiğimi. Sana gelecek en ufak zararda kalbim paramparça olurdu, o soğuk toprağa seni ellerimle yerleştirirken bir kişilik yer daha açmak istedim. Ama sen geldin aklıma. Ne olursa olsun yaşamaya yemin ettirmiştin. Göçsen bile, bir şekilde yanımdasın Suzan’ım.. Bir gün yaşamayı başaramayıp, kalın ip’e sığınırsam.. Bana kızma olur mu? Ben senden önce yaşamayı bilmezdim, sen geldin öğrettin. Sonra gittin.. Ben bilmiyorum Suzan’ım.."