Türkiye’de kötü ve şer bileşimi bir "büyük" var!

Çok büyük.. çok kallavi.. çok heyyula ölçütlerde bir "büyük" ama !...

Çoklu boyutludur.. "büyük" bir bozgunculuk boyutu, çok "büyük" bir yağma boyutu ve çok "büyük" bir çürütme boyutlu oluşu, başlıca bileşenleri olarak sayılabilir.

Büyük bir görünmez veya gösterilmezlik içerikledir...

Çok büyüktür ama; görünmüyor, gösterilemiyor!...

Çok tuhaftır, görülmeme ve gösteril(e)memesinin çok mahir bağlantıları var.

Sapmalar var, tuhaflıklar da !...

Yerine oturmamışlıklar, sürekli kirletilemeye dayalı silinmez lekeler ve bıraktığı garip izler var; takip edilesidir...

Onca sapmaya, onca aykırılığa ve belirginliğe rağmen açıklanamazlıkla malül haliyle var !

Bir yerden sonra kısır dönngüseldir..takip edilmiyor mu, edilemiyor mu anlatma ve açıklanma zorluğu duyuluyor !

Anlatma ve açıklanamama arasında dolaşan bir fasitlik diyebiliyorum...

Göz, his veya kâlp gözü, akıl falan filan ile görme veya göstermeye de kafi gelmiyor...

Görmeye soyut ya da somut veya mecaz/icaz nasıl niteleyip, nasıl bir yöntemle bakarsak bakalım, toplumsal olarak ortak bir tamgörüyle idrak edemiyoruz.

Dizge: Öngörü, geçicigörü, songörü, tamgörü...

Bu büyük "şer" ya da "şirret"liği görebilmek için, şimdiye kadar denenmemiş bir üsul ile bakmak gerekiyor.

Bu kat’iyetledir !

Yeni şeyler söylemek adına şunları yazmak gerekiyor.

Devrimci görü mü, akli görü mü, bütünsel görü şeklinde mi nitelenmeli bilemiyorum?!

Bildiğim şey Batı dillerinden Türkçemize geçmiş olan, makro veya optimum kavramları karşılığında bir son veya tam görme ötesinde "görü" türü aradığımızdır !

Belki de bütün bunlardan mamül bir eklektizm mümkün bir görü türü denilmelidir...

Bu "büyük" kötü, bilinçli olarak bir yerler veya birileri tarafından düşün ve duygu dizgesinin daha ilk basamağında (algı/idrak aşamasında) kırılmış ve parçalara ayrılmıştır.

Dizgeleri veriyorum.

Algı, kavram, anlam, tanım, örnek, eylem/

Algı, vukuf, etki, taklit, esin, özgün...

Algı kırık başlatılırsa; düşünsel ve duyumsal dizgeli görmek de net olmuyor, bütünsel de olamıyor...

Mecaz bir puzzle ya da reel bir akıl küpündeki gibi bir çözümü var
.
Yorucu, bezdirici.. kronik bir asab bozuculuğu da vardır !

El aman deyip bırakıyorsunuz; ama bırakmamalısınız...

Bölümsel, tahayyül, göreceli-görüntülü olarak görülebiliyor, veya...

Parçalara ayırma usülü bile farklıdır.. daha evvel başka bir yerde, bu nev’iden model "tam" bir dizgeyle denenmemiş..

İlk Türkiye’de deneniyor.

En yüksek seviyede oligopolokratik kapitalizm projesidir.

Deneme yanılma, kafa-köz kırar kıra yöntemsizlikle deneniyor..

Yani zararı ve ziyanı umursanmadan yapılıyor; yapanların "büyük" kötülüğe çok bağlı ve büyük kötülenene bağsız olmaları; oraya ait olmayışlarıyla belirgindir.

Vefa, riya ve tarih toplumsal hatırasız ve hafızası z olmayla koşuttur.

Büyük ve kötü olan; kesinlikle birey ve toplumsalı iflah etmez bir günahın urudur...

Metastaz yaşatarak, her şeyi metalaştırıyor.. piyasa yapıyor, kan ve gen kırımı veya kırgınla kansızlaştırıyor.

Ayn el vaki durumla sefasını sürüyor...

Çözümlemek, çözülmek demek olmuyor.

Bunun için büyük kötülüğün bizi kandırdığı yolu, yordamı, dizgeyi de yazıyorum.

Ayn el vaki, ukl el vaki, ilm el vaki, Hakk el vaki.

Devam edeceğiz...

Ahmet Kutlu Ayyüce
19 Mayıs 2014: 21:30