Bazı şeylere geç kalmanın iyi yanı var inan ki. Bazı tecrübeleri geç kazanmanın, henüz biraz insan tanımış olmanın, sadece birkaç olaya tanık olmanın ve dahi benzer birçok şeyi henüz görmemiş olmanın kesinlikle iyi yanı var...
Çok erken aldığın yolda kenara çekip nefeslenmek istiyorsun sonra, aldığın nefese doyamayıp kalkamıyorsun oturduğun yerden. Tanıdığın onca insandan, şahit olduğun onca olaydan biraz uzağa kaçayım diyorsun sonra, daha ne kadar uzakta kalabilirim diye düşünmeye başlıyorsun anında.

Yolun yarısı eder diyen şairin söylediği yaşa yaklaşmışsın, onun bile hayatın matematiğini tutturamadığını anlamışsın. Sırtında binbir çeşit yük, bilmem kaç yıl daha çalışıp “emeklilikte her şeyden uzak” hayalini kuruyorsun. Her şeyi apaçık gördüğün halde, ayaklarını bastığın yuvarlağı pembeye boyamaya inat ediyorsun.

Bunları bana mı yazıyorum sana mı bilmem.
Gözünü kapatabildiğin kadar kapat, duyamadığın kadar duyma, susabildiğin kadar sus, yabancı olabildiğin kadar yabancı ol.
Diğer yolculara çarpmadığın kadar mutlusun bu yolculukta... Bir önceki durakta binmeye çalışma.