Detayıdır her bir olayın savunucusu. Kanıt yoksa, yoktur elbet bir suçlusu...


Yüzleşemediğin her bir korku iliğini kurutmakla mükelleftir. Şüphe ise içini didik didik didiklemekle. Vazgeçmekle olasıdır her yeni bir başlangıç. Demir atmakla limanın kucak açması gibi. Aslında her bitiş var oluşun anahtarıdır. Her fırtına ardında açık bir hava barındırır. Unutmakla tükenmez insan yeni edinimlere yer açılır. Gitmekle kaybolmaz başka bir yerde daha bir belirir.
Başının renginden bellidir sonunun kokusu. Yine de yaşamakla tecrübe etme isteği olağandır. Kabullenmek erdemdir aslında yol bir yere çıkmayınca, geri dönmek azimdir, yeniden bir yola girmek başarı. Belki de tamda budur sonun başlangıcı.
Korkmadan adım atmak değil korktuğun halde yürümeye çalışmaktır cesaret. Aynı yerde takılıp kalmak, aynı umutsuz şarkıyı tekrar tekrar çalmaksa esaret.


Rehin alınmış bir özgürlüktense, özgürlüğü rehin almak olsun niyet.


Karda yürümek değildir marifet. İzini kaybetmekte değil. Ardında ki izleri takip edenlerin fazlalığıdır. Bir ölüm yaşanır. Sebebi açıktır nihayet. Oysa kıyıda ki ceset öyle mi? Esrarlı bir cinayet eylemi. Merak edilir sebebi yahut sebep olanı.


Tuz ruhu ile yıkasınlar naaşımı. Kimse senden fazla yakamaz canımı.


Belki de ölmek en derin yaraların dahi acısını hissetmemekten güzeldir. Belki de ölmek eziyetin bitmesi gerektir. Kimse sormayacaktır hangi fırtına nereye sürükledi, nerden geldi, nasıl geldi. Kaç zamandır böyle sürüklendide böylesine şişti bir insan bedeni.


Çürümüş kalbimin sensin nedeni. Şimdi hangi nakil işlemi kurtarır ki beni.


Çile çekmekle tükenmez. Görmezden gelmek yetmez. Bir çileyi bitirmek için ona sebep olanı bitirmeli içinde evvela insan. Kimse çektiği çileden ödüllenmez. Ama ölebilir. Böylesine anlamsız bir ölümden kimse mesul değildir. Yeniden dirilmek için önce nefes almak gerekir. Nefes için oksijen, oksijen için temiz hava.


Artık çekilmelisin önümden, boşa sarf ettiğin onca çaba.