Bu dünya hayatı oyuncak değil,
Oyun oynar insan yapıyor söbe,
Her günahın varmış tek bir ilacı,
Onun şifası var yürekten tövbe!

Beyazıdı Bestami hazretleri mürtleriyle beraber tımarhaneyi ziyaret eder. Tımarhane tabibine hitaben sorar:

-Ey tabip Günahlar içinde bir ilacınız var mı?
Tabip cevap veremeyince tımarhanedeki delilerden biri derki:
- Ey Bestami müsaade ederseniz bu sorunuza ben cevap vereyim der. Ora da bulunanlar hep birlikte deli ne söyleyecek diye kulak misafiri olur.

Günahların ilacı şudur: Tövbe kökü ile, istiğfar yaprağını gönül kafesine koyup, kelimeyi tevhit tokmağı ile ezip, insaf eleği ile eleyip, gözyaşıyla çokça yoğurup, aşk ateşi ile pişirip, akşam,sabah kanaat kaşığıyla yemeli!..

Tımarhane mahkumunun bu cevabı karşısında çok şaşıran ve kendi nefsine hitap eden Beyazdı Bestami şöyle der:
-Ey Bestami, ehli irfanım diye sade kendini görme! Divanı deftere sığmayan ne güzel sözler gelir deli divaneden.

Hallacı Mansur, Muhitin Arabi hazretleri gibi geçmişte bir çok kişiye deli ve divane gözüyle bakılmıştır. Toplumun deli, dediği, meczup dediği kişiler aslında bier velidir.

Dünyanın bilginleri, alimleri, Profesörleri her meseleyi ilimle, bilimle,teknolojiyle çözebileceğini sanırlar. Fakat ahmak zavallılar,yanıldıklarını, bir türlü kabullenmezler.

Kurt, kuş, canlı ve cansız, yer, gök, ay, yıldız, güneş şu kür reyi alemde her ne varsa bunların hepsi başlı başına muammadır. Üstün zekalı olduklarını söyleyenler, akılını vahiyden önde tutan geri zekalı ahmaklara yazıklar olsun!..

NAZIM TATAN