Değerli Dostlar; insanlık tarihi bilinmesinden bu yana iyi ile kötünün mücadelesi devam etmektedir.

Dünyada her zaman iyi ve kötünün mücadelesi yaşanacaktır. Bu mücadelesi hiçbir zaman bitmeyecektir. Burada iyi ve kötünün ayrımını iyi yapmak zorundayız. Kötü hiçbir zaman ben kötüyüm demeyecektir. Hatta kötü iyi olduğunun propagandasını iyiden daha inandırıcı olarak yapacaktır. Bu nedenle insanlık iyi ve kötünün ikilemi arasında kalacaktır. Bu ikilemden kurtulabilen ve devamında iyi yönde irade koyabilen kazanacaktır.

İnsan kendi hayatında yaşadığı iyi ile kötünün mücadelesi toplumlar ve milletler arasındaki şekline bizler farklı olarak şahit oluyoruz.

Bugün iyi ile kötünün mücadelesinin temelini iyi anlarsak dünyada yaşanan mücadeleyi de anlayabiliriz. Yukarıda bahsettiğimiz gibi hiç kimse kendi kötülüğünü kabul etmez. Kötü olarak kendini tarif etmez. Toplumların, milletlerin ve devletlerinde hiç birisi kötülük kavramını kabul etmez.
“İnsan hayrı/iyiliği istediği gibi, (bazen) şerri / kötülüğü de ister. İnsan çok acelecidir!” (İsra,17/11)

“Ona (insanın nefsine, öz benliğine) kötülük ve iyiliği idrak kabiliyetini ilham edene yemin olsun ki, nefsini (kötülüklerden) temizleyen gerçekten kurtuluşa ermiştir. Onu kirletip (kötülüklere) gömen de hüsrana uğramıştır.” (Şems, 91/8-10)

Konunun ilham kaynağı aşağıdaki hikayedir.

Yaşlı adam, kulübesinin önünde torunuyla oturmuştu. Beraber, az ötede birbiriyle boğuşup duran iki kurt köpeğini izliyorlardı. Köpeklerden biri beyaz, biri siyahtı. On iki yaşındaki çocuk kendini bildi bileli, o köpekler dedesinin kulübesi önünde boğuşup duruyorlardı. Dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu, yanından ayırmadığı iki iri köpekti bunlar. Çocuk, kulübeyi korumak için biri yeterli görünürken niye ötekinin de olduğunu ve niye renklerinin illa da siyah ve beyaz olduğunu anlamak istiyordu artık. O merakla sordu dedesine. Yaşlı dede, bilgece bir gülümsemeyle torununun sırtını sıvazladı.

"Onlar benim için iki simgedir evlat." dedi.
— Neyin simgesi, diye sordu çocuk.
— İyilik ile kötülüğün simgesi. Aynen şu gördüğün köpekler gibi, iyilik ve kötülük içimizde sürekli mücadele eder durur. Onları seyrettikçe ben hep bunu düşünürüm. Onun için yanımda tutarım onları.

Sözün burasında çocuk, mücadele varsa kazananı da olmalı, diye düşündü ve her çocuğa has bitmeyen sorulara bir yenisini ekledi:
— Peki, sizce hangisi kazanır bu mücadeleyi?
Yaşlı adam, derin bir gülümsemeyle baktı torununa:
— Hangisi mi evlat? Ben hangisini daha iyi beslersem; o!