Bir Ağustos yangını içimin sen yeri ey sebebi dünyam
Bilmiyorum hangi hayaller besledi beni sende
Seni ben olarak hiç görmedim biliyor musun?
Vaktini aldım ömründen özür dilerim
Ya sen neleri aldın benden biliyor musun?
Sustukları mı görmedin belki de duyduklarını görmezden geldin
Hani öyle geliyordu ya işine
Şimdi
Duyar mısın iç yangınları mı?
Sesimin kırıldığı ,yorulduğum düşleri mi
Yaşayamadığım dünleri mi ?
Ömrümün gazel döken yanından yazdım şiirleri sen hiç okumadın
Baharı olmadı günlerim hazandı
Sen sağırdın , ben ağır roman çiziyordum
Sen duymuyordun , ben vaveyla ediyordum sen anlamıyordun!
Biliyor musun sen beni hiç sevmedin
Ben biliyorum sen bilme ama bildiğimi!
Gözlerimin dili sustu, yüreğim ağlıyor
Kabuk bağlamış yaralarım kanıyor
Evet , evet benim bu dertlerime derman olmadan gidişin var ya
İşte en çok da bu kahrediyor beni
Ama biliyor musun o masum yılların elinde yorgun kız artık büyüdü
Sogusuz sualsiz hayata meydan okuyor
Bir gün aynı mecliste yüzleşmek üzere
Seni türâbın kollarına bırakıyor
Yine de sonsuz sevgilerle öyle çok, öyle çok özlüyorum hayatımda baba olan yanını.
Nuray AYHAN. 9:55 Salı 28 Eylül
Ayrılığın kırkın da bir gökyüzü ağıdı .