İçim günlerdir yangın yeri memleketim yanıyor.
İçim böyle memleketim gibi alev alev yanarken İçimden pek konuşmak da gelmiyor.
Doğanın bize hiç ihtiyacı yokken,
biz doğaya bu kadar ihtiyaç duyarken
bir türlü aklım almıyor bu
"Ali Cengiz oyunları"yla doğanın böyle katledilmesine.
Bildiğiniz yangınlardayım.

O’nlarda Allah’ın kullarıydı.
O’nlarda bir can taşıyordu.
Şimdi orada ki her bir can diri diri yanarak kül oldu
Onların nefesini kesmeye ne hakkınız vardı.
Bir zamanlar O ormanlar onlara nefes iken şimdi ise küle dönüp, ülkem mahşer yeri oldu.

Ah o canları kurtarma yolunda yitirdiğimiz orman şehitlerimizle aileleri sevdikleri de diri diri mezara girerken
kelimelerim ise kifayetsiz kalıyor...

O evlerinin hayvanlarının tarlalarının yanıp küle dönüşlerini "feryat figan" çaresizlikle izleyen insanların acıları feryatları ne olacak?

Onlar şimdi insan elinden gelen imtihanın en ağırlarıyla yüzleşiyorlar ...

Ah memleketim diyorum..
Ah içim yanıyor.
Bir şeyler yazmakta aslında hiç içimden gelmiyor.
Sadece bir iç dökümü bu.
O kadarını da yapmasam içimde ki yangın yeri
Hiç sönmeyecek..

Şimdi söylesenize hangi şey geri getirecek bunca kayıpları..

Gidenler geri gelmeyecek belki ama betonlaşmadan geri kalan diğer doğal güzelliklerimizi de kaybetmemek adına sahip çıkmalıyız gerideki doğal güzelliklere...
Yeni doğal güzellikler inşa etmeliyiz.
Kaderci davranmadan
"Olanlar oldu,
Ölenler öldü" demeden...

Ve bu her zaman olduğu gibi
"Birlik ve beraberlik" içerisinde olacak
Çünkü bu vatan hepimizin..
Çünkü başka bir Türkiye’ de yok

Nevin Aktekin Gülfirat


Yazımı günün yazısı seçen değerli seçki kuruluna yorumlarıyla destek olan tüm kalemdostlara saygı ve sevgilerimle 🙏 Çok teşekkürler...