Dua her şeyden evvel bir ibadettir. Bu nedenle duaya daima ibadet nazarıyla bakmak lazımdır.

İnsanın duaya, bütün isteklerini, niyazlarını ve sıkıntılarını giderecek olan Birisine ilticaya ihtiyacı vardır. İnsan bu ihtiyacını karşılamaya mecburdur. Yoksa dünya, onun için yaşanmaz hâle gelir.

İnsan dua ile Rabb-i Rahîmine iltica ettiği vakit, öncelikle duasını ibadet olarak kabul ediyor. Kabul ettiği duasına karşılık hemen bir sevap veriyor. İnsan duasını küllleştirdiği zaman, sevabını da küllileştirmiş oluyor.

İnsan “Allahım! Gökteki yıldızlar adedince şükürler olsun” dediği zaman sevabı da gökteki yıldızlar sayısınca çıkıyor.
“Allahım! Dünya yaratıldığından bu yana, yağan yağmur taneleri adedince Sana hamd u senalar olsun” dediği zaman, sevabının sayısı da yağmur taneleri adedince çoğalıyor.

Ey okuyucu! Sakın bu sözlere itiraz edeyim deme! Çünkü Allah’ın rahmet hazineleri için bunlar hiç hükmündedir ve O’nun cömertliği sonsuzdur.

“Allah’tan dünyalık bir şeyler istemeyecek miyiz?” Diye sorabilirsin. Elbette Allah’tan her şeyi isteyeceksin. Bu Cenab-ı Hakkın hoşuna gider. Seni zaten ibadet etmen ve istemen için yaratmıştır. Ama önemli olan, dünyevî maksatlarını, dualarına esas maksat yapmamandır. Bir de “Allahım yarın gün doğmasın” gibi kabul olunmayacak dualar etmemelisin.

“Allahım bana dünyada da ahirette de iyilik ver” dediğin zaman dünyevî maksatlar da sen istemesen de peşinden gelecek ve ihsan edilecektir. İnşaallah.

Allah kullarının dünyevi isteklerini uygunsa karşılar, uygun değilse ya da zamanı gelmemişse karşılamaz.

Doktora gidip “Ey doktor! Bana şu ilacı ver” dediğiniz zaman hemen verir mi? Elbette vermez. Önce muayene eder, hastalığınızın teşhisini koyar, sonra uygunsa verir, uygun değilse, uygununu verir.

İşte bunun gibi, Allah da bizim için en uygun olanını veriyor.

Aslında en uygun yer ve zaman da ahirettir. Çünkü dünya, cennet hayatı yaşama yeri değildir.

Zahmet ve imtihan yeridir. İmtihan olmazsa, insanın makamı da hayvanlar ve diğer varlıklar gibi sabit kalırdı. İmtihan insanı hamlıktan kurtarır, pişirir, olgunlaştırır, sayısız kabiliyetlerini geliştirir.

Dünya nimetleri bâkîdir. Hiç kimse bâkî nimetleri, fâni dünyada yiyip bitirmek istemez.

Cennete layık insan, sözlü ve fiilî dualarını, kulluk ve ibadetlerini düzgün yapan insandır.