1950’li yıllar...Gazeteciliğin en zor koşullarda yapıldığı, ulaşımın zor, fotoğraf makinalarının
37 kilo olduğu bir o kadar ağır ses alma cihazlarıyla düşülen Anadolu yolları ve tadına doyulmaz röportajlar...

Çukurova’nın ırgatları, Anadolu’nun emekçileri, Zonguldak’ın maden işçileri, birçok gençte gazeteci olma isteği uyandıran röportajlar, kitaplar...

İlk kitap 1957’de çıkar.’’Habu diyar’’, ’’Uy babo’’, ’’Kızamık ve renkler’’, ’’Topraksızlar’’...Birbiri ardına yayımlanan 45 kitap. ’’Toprak’’filminin senaryosu. Sayısız röportaj ve makale.

Fikret Otyam’ın resimlerine baktığınız zaman, bu 60 yılın birikimini görürsünüz. Çok iyi tanıdığı bu toprağın insanının acılarının, sevinçlerinin, ezgilerinin, coşkularının, kederlerinin tuvale yansımasını izlersiniz.

Fikret Otyam’ın kullandığı motifler genellikle yörük kadın ve erkekleri, keçiler, tavus kuşları, Türkmenler, allı güllü çiçekler, halay çekenler, pamuk kediler ama ille de Doğu kadınının gözleridir. Otyam’ın dediğine göre üç göz çok güzeldir:Doğu kadınının gözleri, eşek sıpasının gözleri, ceylanın gözleri...Bu gözlerin güzelliği ressamın yansıttığı derinlik ve hüzünle de ilgilidir..

Her zaman ülkesinin sorunlarıyla ilgili gündemi yakından takip eden, olaylara duyarlı tepkilerini ve düşüncelerini okurlarıyla paylaşan fırçasını ve kalemini rant kaynağı olarak görmeyen, gerçek aydın örneğidir Otyam.

Işık içinde yatsın...