Dünya edebiyatının da büyük ozanlarından sayılan Macar ozanı Endre Ady,1877-1919 yılları arasında yaşadı. Hukuk eğitimini bitirir bitirmez hemen gazeteciliğe başladı.Sevgilisi Adel, onu yazarlık ve ozanlık sürecinde en yakın yoldaşı oldu ve Leda adıyla ölümsüzleşti.

Ady, ilk başlarda Fransız sembolist akımının etlisinde kaldı. Fransa’daki ve 1905 yılında Rusya’daki toplumsal olaylar onu coşkulu bir duruş sergilemeye doğru yönlendirdi. Ve ülkesiyle ilgili bir çok yazı ve şiirler yazdı. ..

1914 yılında, 1. Dünya Savaşı başlayınca, Ady çok üzüldü. Çünkü o daha değişik ve insanlık yararına güzel oluşumlar bekliyordu!..

Ady, kendisine karşıt olanların çok ağır eleştirilerine uğradı. Ne var ki, kendine çok yakın bir ozan olarak algıladığı Enre Ady’i büyük bir sevgiyle bağrına basan Macar halkı, onun ölümüne çok ağladı...

Şiirleri okul kitaplarına girdi. Pek çok yere anıtları dikildi. Ve günümüzde de artık, onun hasımlarından birini bile anımsamıyordu!..

Bu güzel insanı.’’ Paris’ten Geçti Sonbahar şiiriyle selamlıyorum.

Dün, sessizce geçip gitti Paris’ten sonbahar.
Saint-Michel’e çıkan bir sokağı iniyordu
Yürüyordu sıcaktan uyuklayan ağaçların altında,
Kararlı, bana doğru geliyordu.

Ağır adımlarla yaklaşıyordum Seine nehrine.
İçimde ölmüş ormanların ateşi şarkı söylüyordu.
Garip bir şarkı, acımasız, kan rengi
Bana kendi ölümümden söz ediyordu.

Yanıma geldi sonbahar. Bir şeyler söyledi kulağıma
Saint Michel Bulvarı korkudan tir tir titriyordu
Ve yol boyunca şen şakrak yapraklar
Neşe içinde dans ediyordu.

Bir an sürdü. Umarsamadı yaz, tınmadı bile,
Ve güz gülerek ayrıldı Paris’ten ruh gibi bir anda.
Geçip gitti. Ama bilen kimse yok olan biteni
O ağır ağaçların altında benden başka.